ж 1. cübbə (ibadət zamanı ruhanilərin geydiyi üst paltar); 2. tar. xələt (zərli-qızıllı şah paltarı); 3. köhn. paltar, geyim; ◊ до положения риз напиться (напоить) ağlını itirincəyə qədər içmək (içirtmək), bərk keflənmək (kefləndirmək), lülqənbər olmaq (etmək); разодрать на себе ризы yaşa batmaq.
араб., шиир, прил. 1) рази. Ви стхаяр хьайтӀа риза, Са гьикая ахьайин за. Е. Э. Наиб Гьасаназ. 2) (чӀехи гъарфуналди - Р) эркекдин хас тӀвар: Риза
Полностью »араб, т~б, сущ.; -ди, -да; -яр, -йри, -йра ракӀиниз дапӀар ядайла чефте вегьедай чка. Гьеле деминай хъфейдалай гуьгъуьниз мехъеррин кӀвалел алч
Полностью »1. риза (кешишри клисада алукIдай зарлу гъаларалди яна расай аба хьтин партал). 2. либас, зарлу либас
Полностью »-ы; ж. см. тж. ризный 1) Верхнее облачение священника при богослужении. Парчовая риза. Облачиться в праздничную ризу. 2) В России 15 - 17 вв.: царское парадное одеяние. 3) Металлическая накладка на ик
Полностью »