СВАЛИТЬ I
сов. 1. atmaq (aşağı); свалить снег с крышы damın qarını atmaq; 2. tökmək, yığmaq, töküb-töküşdürmək; свалить дрова в кучу odunu üst-üstə qalamaq; 3. yıxmaq, devirmək; 4. dan. məh. qırıb tökmək, tələf etmək, məhv etmək (azar); 5. başqasının üzərinə atmaq (təqsiri, məsuliyyəti); ◊ свалить лес meşəni qırmaq; свалить с больной головы на здоровую bax больной; свалить с ног yıxmaq; свалить с плеч bax сбросить.
СВАЛИТЬ II
сов. dan. azalmaq, zəifləmək, düşmək (isti və s.).
1. ярхарун; ветер свалил дерево гару ттар ярхарна. 2. вигьин; свалить дрова в кучу кIарасар харадал вигьин; свалить вину на другого тахсир масадал виг
Полностью »1. atmaq; 2. tökmək, yıxmaq, devirmək; 3. qırıb tökmək, tələf etmək, məhv etmək; 4. başqasının üzərinə atmaq
Полностью »I свалю, свалишь; сваленный; -лен, -а, -о; св. см. тж. сваливать, сваливаться, сваливание, свалка 1) а) (нсв., также, валить) кого-что Ударом, толчком заставить упасть. Ветер свалил дерево. Свалить с
Полностью »