ТИК I
ж tib. tik (əzələlərin, başın, çiyinin və s. qeyri-ixtiyari olaraq atmasından ibarət əsəb xəstəliyi).
ТИК II
м tik (döşəyə, mebelə və s. üz çəkmək üçün zolaq-zolaq möhkəm parça).
ТИК III
м bot. tik ağacı, hind palıdı.
ТИК IV
(səs təqlidi) tıq-tıq, çıq-çıq.
1. dik, şaquli; тик цал dik divar; тик авун dik hala gətirmək, dikləşdirmək; тик хьун dik olmaq, dik hala gəlmək, dikləşmək; 2
Полностью »1. отвесный, крутой; высокий : тик гуьне - крутой подъём, склон. 2. круто; дыбом : чӀарар тик акъвазна - волосы стали дыбом
Полностью »нар. дуьз, ян гун тавуна, патахъвал авачиз. Тик кьуна кьил мани лугьуз экъечӀна... А. С. Хцихъ галаз ихтилат Адан пелен юкь гьасятда агаж хьана
Полностью »сущ.; -ди, -да; -ар. -ри, -ра гуьне квай, хур квай чка. Тик куьтягь хьайила абур цуькверив безетмиш хьанвай чӀехи майдандал акьалтна
Полностью »прил. гуьне квай, хур квай. Дагъдин цӀегьери чеб крчарихъди къвалахъ галай кӀамуз вегьена, эцигнавай цал хьтин тик тепедин кӀаниз катна
Полностью »I -а; м. (франц. tic) Непроизвольное судорожное подёргивание мышц лица, шеи или рук как проявление нервного заболевания. Лёгкий, незаметный, сильный тик. Тик лица, глаза. Страдать тиком. Тик передёрги
Полностью »