ЦУН

гл., ни вуч; -вада, -вана; -ваз, -вазва; -уз, -ван, -урай, -вамир; цун тавун, цун тахвун, цун хъийимир гъал галай рапуналди ва я махсус машинкадалди парчадикай са вуч ятӀани (перем, шалвар ва мсб) арадиз гъун. \[Гегьвер\] - Валлагь заз мажал хьанач. Ваз аквазва хьи, зи гъиле цвадай перем авайди. Къенин югъди зун ви перемдал алахънавайди я. Гь. Гь. Адетдин къармахра. И гъилери цвада кӀуртар, кавалар, Хуьруьнбуруз хъуьтӀуьз чими хьун патал, А. С. Гъилер. Авач касни вав рабни гъал вугудай Бижгъер жезвай валчагъ хцун паталди. А. А. Девирдин тӀал.

ЦУЛУ
ЦУН

Значение слова в других словарях