м tib. şok (1. ağır ruhi sarsıntı və ya bədənin ağır zədələnməsi nəticəsində orqanizm funksiyalarının ümumi pozuluşu; 2. orqanizmin bu cür ağır vəziyyətə düşməsinə səbəb olan amil); 3. heyrət.
м tib. şok (1. ağır ruhi sarsıntı və ya bədənin ağır zədələnməsi nəticəsində orqanizm funksiyalarının ümumi pozuluşu; 2. orqanizmin bu cür ağır vəziyyətə düşməsinə səbəb olan amil); 3. heyrət.
шок (кьилиз ва я бедендиз гужлу зарар, хата хьунин нетижада организм зегьерламиш хьун, чIур хьун, месела, фалужди ягьай хьиз хьун)
Полностью »-а; м. (франц. choc - удар, толчок) см. тж. шоковый 1) Состояние общей подавленности организма (при травме головного мозга, введении чужеродного белка, психической травме и т.п.), выражающееся резким
Полностью »