1. Çox qəribə, çox təəccüblü, qeyri-adi, görünməmiş. [Kərəm:] Yolda bir əcaib milçək görmüşəm, onu sizə sazla deyəcəyəm. “Əsli və Kərəm”.
Əcaib məxluqat görünürdü: kimi buynuzlu və at ayaqlı idi, bəzisi yarıöküz, yarıadam idi.
İşarə verildi və kiçik təyyarələr bir-birinin ardınca əcaib rəngarəng quşlar kimi havaya uçdu.
// Zərf mənasında. Əcaib danışmaq. Belə şeylər adama əcaib görünür.
// is. Görünməmiş şey, çox qəribə şey, çox təəccüblü şey, qeyri-adi şey. Yetim əlində qoğal, əcaib! ( Ata. sözü ).
Xət-xət çəkəndə damdı qələmdən; Sinəndəki xaldı, nə əcaibdi!
2. Heyranedici, misilsiz, xariqüladə, valehedici.
Bu gün bir əcaib gözəl sevmişəm; Beləsi olmaz heç vilayətdə.
