ВАХ

сущ.; -а, -а; -ар, -ари, -ара 1) са диде-бубадин эркек аялдиз диши аялдин мукьвавал къалурзавай гаф. Я вах, стха авачирди Вун я хьи. Е. Э. Иллагьи. Амукьдач чахъ я руш, я хва, Буба, диде, я вах, стха. А. Гь. Кьиникьиз. СуракьзатӀ авурла, Гьемзетаз Бедирнисе колхоздин бухгалтер Шамсидин вах тирди чир хьана. Я. Къафаров. Юристдин дафтардай. 2) рах. итим вичиз тийижир са яшарин дишегьлидив рахадайла, ишлемишдай гаф. [Пери]. Бес къал жечни! Куьне ихьтин крар тавунайтӀа, чна гьич са къални ийидайди тушир. [ Буржум ]. Вуштин крар я, я вах! Лагь кван. Гь. Гь. Колхоз.

*   вах лагьай руш сущ.; вах яз кьабулнавай руш.

*   вах-стха сущ.; лап мукьвабур. ЧӀулав хабарди неинки диде-буба, вах-стха, мукьва-кьили, гъакӀни вири Белидж кьарсурна. Ш. Шабатов. Белижвийрин дерт.

ВАФАТ
ВАХ

Значение слова в других словарях