прил. 1. kök salmış, kök bağlamış, köhnəlmiş; закоренелая болезнь köhnəlmiş xəstəlik; 2. islahedilməz; закоренелый преступник islahedilməz cinayətkar.
прил. 1. kök salmış, kök bağlamış, köhnəlmiş; закоренелая болезнь köhnəlmiş xəstəlik; 2. islahedilməz; закоренелый преступник islahedilməz cinayətkar.
-ая, -ое. см. тж. закоренелость 1) Укоренившийся, застарелый. З-ые предрассудки. З-ая привычка. 2) Неисправимый, полный, совершенный. Закоренелый пьяница. Закоренелый преступник. Закоренелый холостяк.
Полностью »1. дувул кьунвай, куьгьне хьанвай (мес. хер, хесет); кIеви хьанвай. 2. пис кIеви, дуьз техжезмай
Полностью »