( ПЕК рах. ) сущ.; -ди, -да 1) цӀалцӀам ва экуь парчадин тӀвар. Я канаб, я пек чизавач, Вичиз я жуьт, тек чизавач, Цурун пуд кепек чизавач, Яргъи чуртар чӀугваз кӀанда. С. С. Акьул жуваз аваз кӀанда. Гагь-гагь жегьил свасан кьилихъ галай ипекдин къирди хьиз хъуьтуьлвилел лепе гузвай гарун лепеяр, чаз тӀимил эсер къалурна хьиз, алатна уьтмиш жедай. А. Ф. Лянет. Майдандин кьилихъни варзни гъед авай къацу ипекдин пайдах яна. А. И. Самур. 2) куьч. михьи, къени инсан. Сив хуьз хьайи дишегьли ипек я. X. X. Лал свас.