сов. 1. diyirlənib dəymək, diyirlənib toqquşmaq; бревно накатилось на ногу şalban diyirlənib ayağıma dəydi; 2. çarpmaq; волна накатилась на берег dalğa sahilə çırpıldı; 3. çulğamaq, bürümək; облако накатилось на небо göy üzünü bulud bürüdü.
сов. 1. diyirlənib dəymək, diyirlənib toqquşmaq; бревно накатилось на ногу şalban diyirlənib ayağıma dəydi; 2. çarpmaq; волна накатилась на берег dalğa sahilə çırpıldı; 3. çulğamaq, bürümək; облако накатилось на небо göy üzünü bulud bürüdü.
-качусь, -катишься; св. см. тж. накатываться 1) Катясь, надвинуться, натолкнуться на кого-, что-л., накрыть собой кого-, что-л. Волна накатилась на берег. Сани накатились на ребёнка. Бочка накатилась
Полностью »