ср 1. təbii sərhəd, təbii mərz (məs.: çay, meşə, yarğan və s.); 2. ətraf mühitdən fərqlənən sahə, yer (məs.: çöllükdə meşə, bataqlıq və s.).
ср 1. təbii sərhəd, təbii mərz (məs.: çay, meşə, yarğan və s.); 2. ətraf mühitdən fərqlənən sahə, yer (məs.: çöllükdə meşə, bataqlıq və s.).
-а; ср.; нар.-поэт. 1) То, что служит естественной границей, природной межой (овраг, гора и т.п.) Ручей был урочищем между двумя усадьбами. 2) а) Участок, отличающийся от окружающей местности (лес сре
Полностью »1. тIебии сергьят, тIебии сергьят жедай. чка (мес. там, вацI). 2. къваларив гвай чкайривай тафавалу са чка (мес
Полностью »