|| ИЛИФ куьгь., араб, сущ.; -ди, -да; -ар, -ра 1) арабрин алфавитдин сифтегьан гьарф. Гафар - хъсан, амал - нашар, Гьелбетда, гьайвандиз ухшар. КӀелиз кӀанда ИбнуГьажар Элиф, бей, тарих тийижиз. С. С. Вич яцӀуз кьадайдаз. 2) кхьинар. Газетдин сад лагьай нумрадин кьилин макъалада икӀ лагьанвай: «Чи газет зегьметчияр санал тупламишдай тешкилатчи ва куьмекчи я... Чи газетди цӀийи лезги элифар халкьдин арада машгьур ва жемят савадлу ийида». Гь. Гашаров. Хайи халкьдин рекье чан эцигайди. 3) кӀел-кхьин. Кружокдин членрин кьилин везифа - лезги эдебиятдин ва сивин яратмишунрин ирс кӀватӀ хъувун, чи халкьдиз цӀийи элифар ( кӀел-кхьин ) арадал гъун, чпихъ яратмишдай алакьунар авай ксар малумар хъувун тир. Гь. Гашаров. Хайи халкьдин рекье чан эцигайди. ☼ «Лезги чӀалан орфографиядин словард» (200 -й) илиф, «Лезги чӀаланни урус чӀалан словарда» ва кхьинра элиф гьалтзава.