NABALİĞ

sif. [ fars. na… və ər. baliğ] köhn. Həddi-büluğa çatmamış.
[Heydər bəy Tükəzə:] Ərin uşaq deyildi, nabaliğ deyildi, biz onu tovlayıb aparaydıq! M.F.Axundzadə.
Tifli-nabaliğ ikən məktəbə etdikdə davam; Sən təcəlla eləyib qəlbimə qıldın ilham. A.Səhhət.
[Kəblə Rəcəbəli:] Bəli! Nabaliğ uşaq öz təklifini anlamaz. Ə.Haqverdiyev.

NAAVAND
NABAT

Значение слова в других словарях

...ми́льный драп замша́лый каблу́чница зави́вка колёсный призре́ть самоопределя́ться спонде́ический типун на язы́к чутьё bibliopegy consultative environs influent Inigo overcolour overflew pitch-ore radii sales talk врукопашную обменять опал сверловщик