1. Bələd olmayan, tanımayan, başqa yerdən gəlmiş.
Nabələd kor olar. ().
[Qəhrəman:] Qardaş, bunlar hər kəsdisə nabələd adama oxşayırlar.
Veys də, Zeynal və o biri üç nəfər də bura nabələd adam deyildilər.
□ Nabələd olmaq – bələd olmamaq, bilməmək, tanımamaq.
Həcər Qaradağ ətəklərinə nabələd olduğundan bir baş üzüaşağı enmiş, … bura ilə irəliləmişdi.
Onun yerli olmadığını, yerli məişət və adətlərə nabələd olduğunu zənn etmişdim.
2. Tanış olmayan, yad, özgə.
[Keşikçi:] Vallah, paşa sağ olsun, kövşəndə üç nabələd adam var. “”.
Yetişmiş qızı olan bir ailəyə nabələd bir arvadın gəlib bəhanə ilə soxulması ev adamını şəkkə salardı.
3. Hələ öyrəşməmiş, vərdiş olmamış, alışmamış. İşə nabələddir. Hələ mühitə öyrənməyib, nabələddir.