VACİBAT
сущ. устар. необходимость
[ər. “vacib” söz. cəmi] сущ. куьгьн. важибат (диндиз килигай кьилиз акъудун ва амал авун важиб тир крар; гзаф важиб тир затӀ)
Полностью »ə. «vacib» c. dinə görə yerinə yetirilməsi və ya riayət edilməsi vacib olan işlərin məcmusu
Полностью »is. [ər. “vacib” söz. cəmi] köhn. Din və köhnə adab baxımından yerinə yetirilməsi və ya riayət edilməsi vacib olan işlər
Полностью »