ZABİTƏLİ

sif. Zabitəsi olan, nizam və intizam tələb edən, çox ciddi və tələbkar olan, nüfuz və təsir gücünə malik olan. Zabitəli adam. Zabitəli müəllim. Zabitəli müdir.
– Zərrintac xanım … dönüb zabitəli bir əda ilə Alagözü çağırdı. S.Rəhimov.
Bəlkə, Həpir özünü zabitəli (z.) hiss etdirmək üçün qəzəblə gəlirdi? Mir Cəlal.
Qız da nə isə başqa milis işçilərindən bir az seçilən bu zabitəli oğlana baxıb gülümsündü. H.Seyidbəyli.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • ZABİTƏLİ zabitəli bax 1. tələbkar 1; 2. intizamlı
  • ZABİTƏLİ tələbkar — ciddi

Antonimlər (əks mənalı sözlər)

  • ZABİTƏLİ ZABİTƏLİ – YUMŞAQ Qız da nə isə başqa milis işçilərindən bir az seçilən bu zabitəli oğlana baxıb gülümsündü (H
ZABİTƏ
ZABİTƏLİLİK

Digər lüğətlərdə

вити́йственно ды́бить мелодрамати́чность парце́лльный приблизи́тельность про́жига пропорхну́ть ско́рость фотографи́ческий за́спанный лиценцио́зный побуре́ние това́рищество Галиция лебеда devastation edacious flight-shot reflate rimy rudder skull steeper uncreated вытерпеть