1. Sulu, şirəli, təravətli, lətafətli.
Özündən oldu meyə bəzmdən kənar olmaq; Qələtdi bəhs ləbi-ləli-abdarınla.
Nazənin qız … yanaqları kimi qızarmış bir qızılgül dərib, şirmayı əli ilə abdar ləblərinə yaxınlaşdıraraq … hovuz üstünə atılıb, qurulan kürsünün üstündə oturdu.
2. məc. Mənalı, təsirli, gözəl ifadəli. Abdar kəlam. Abdar söz.
– Pəh-pəh, doğrudan da, zalım oğlunun necə abdar qələmi var.
3. məc. Möhkəm və iti.
Çox məni incitmə, tiği-abidarımdan saqın!
Hinində daldalanma çox, həyətdə də dolanma çox; Yiyəndəki bıçağa bax, o tiği-abdarı gör!
