AİLƏVİ

sif. [ ər. ] Ailəyə mənsub, ancaq ailəyə məxsus, ailəyə aid olan. Ailəvi məsələ. Ailəvi söhbət. Ailəvi qonaqlıq.
[Zübeydə xatun] xəlifə ərinin azğın eyşişrət məclislərində, əlbəttə ki, iştirak edə bilməzdi və … o ərinin məhrəm, ailəvi məclislərindən də qaçınırdı. Ə.Məmmədxanlı.

// Zərf mənasında. məc. Səs-küysüz, xəlvəti; başqaların, yad adamların iştirakı və xəbəri olmadan.
Məsələni Əvəzlə birlikdə hay-küysüz, səssiz, ailəvi şəkildə həll etməyi qərara alandan sonra, ata düşünürdü. Ə.Vəliyev.

AİLƏSİZLİK
AJÁN

Digər lüğətlərdə

-ар-(ь) возропта́ть надуби́ться намо́точник па́рии прома́тывать размельчи́ться соверше́нно втравля́ться единобо́рствовать затене́нье моноре́льсовый переши́тый посопротивля́ться ультрамари́н фототелегра́ф chouse deal-frame pen-case pimento cheese unrivalled Vernon возомнить масть полнеть