AQİBƏT

is. [ ər. ] Son, axır, nəticə, nəhayət.
[Piri baba:] Ay dəliqanlılar, aqibətinizi çox pis görürəm. S.S.Axundov.
Xəyalən hər ikisi gələcəyi, başladıqları işin aqibətini düşünürdü. M.İbrahimov.

// Ara söz mənasında.
Ey Nəbati, nə qədər var isə ömrün, xətt yaz; Aqibət, bir gün olur kim, gəli bir karə bu xətt. Nəbati.

// Zərf mənasında. Axırda, nəticədə.
Dərdinə bulunmaz oldu dərman; “Məcnun” dedi, verdi aqibət can. Füzuli.
Gövhəri-əşkin kimi düşdün nəzərdən aqibət; Noldu, ey miskin könül, bir söylə təqsirin sənin? S.Ə.Şirvani.
Çəksə hər kim ki bir qədər zəhmət; Olar, əlbəttə, aqibət rahət. A.Səhhət.
◊ Aqibətin(iz) xeyir! (xeyir olsun!) – “sabahın (axşamın) xeyir!”ə cavab olaraq işlədilən ifadə.
[Cavanşir:] Aqibətiniz xeyir! Haradan belə, övladlarım? M.Hüseyn.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • AQİBƏT aqibət bax son
  • AQİBƏT tale — bəxt
  • AQİBƏT son — axır — nəticə — nəhayət
AQAVA
AQİBƏTLİ

Digər lüğətlərdə

афери́стка взблесну́ть втрави́ться вы́махнуть Го́голь ма́ны привёрстывать прика́пливать цвири́к эксплици́роваться блёклый предне́рестовый сговори́ть таба́чный умилосе́рдиться труха crêpe suzette croton bug head end hibernating animal indestructible self-support деистический кислородный приоткрыться