ARALAMAQ

f.
1. Bitişik, yaxud yan-yana duran şeyləri kənara çəkib bir-birindən ayırmaq, ayrı qoymaq. Pəncərənin pərdəsini aralamaq. Kolları aralayıb yol açmaq.
2. Açmaq. Kitabı aralayıb baxmaq. Ağzını aralayıb bir söz demir.
3. Zorla başqa-başqa tərəflərə çəkmək, kənara çəkmək, aralaşdırmaq. Dalaşanları aralamaq.
– Biz bir-birimizlə savaşardıq, … yol adamları bizi gəlib aralardılar. C.Məmmədquluzadə.

Синонимы

  • ARALAMAQ ayırmaq
  • ARALAMAQ açmaq

Антонимы

  • ARALAMAQ ARALAMAQ – BİRLƏŞMƏK Gülşən də kənddən aralandı (Ə.Vəliyev); Parçalanmış bir eli - Böyük Azərbaycanı; Birləşdirdi Füzuli! (B

Этимология

  • ARALAMAQ Kökü ar (отделять) feilidir. Ar feili indi müstəqil işlədilmir. Səpələ, çapala qəlibi üzrə arala kəlməsi yaranıb
ARALAMA
ARALANDIRMA

Значение слова в других словарях

ба́льза бочкообра́зно в ви́де вытру́шивать легитима́ция обхва́тывать почи́ночный неодноро́дный сургу́ч э́кий река целибуха acritarch conformational emergency bag pachyderm polyisoprene praetor teeny-weeny министерский небезупречный недалеко перерывать страна угольщик