1. sif. Aramı olmayan, qərar tapmayan, qərarsız, narahat; səbirsiz, dözümsüz.
Həsən tramvay duracağında … aramsız bir ürək çırpıntısı ilə Dilaranı gözləyirdi.
2. zərf Səbirsizliklə.
Havva qonağı aramsız gözləyirdi.
Mustafa kişi isə sobaya aramsız odun atırdı.
3. zərf Arası kəsilmədən, durmadan.
Əhmədin tərəfindən isə göndərilən elçilər və minnətçilər aramsız gəlib-getməkdə idi.
Mən gecələri yatmayıb dərsimi hazırlayır, hisli çırağın işığında aramsız çalışırdım.