[ lat. ]
1. Fəlsəfədə: hadisənin ayrılmaz, daimi, zəruri əlaməti, xassəsi. Hərəkət materiyanın ayrılmaz atributudur. Bəziləri hətta təfəkkürü materiyanın atributu adlandırmışlar.
2. Qrammatikada: təyin (cümlə üzvü).
[lat.] атрибут (1. филос. са затӀунин ччара тежер, чарасуз тир лишан; 2. грам. определение; 3. пер. са затӀунин гьамиша жедай лишан)
Полностью »\ – qalıcı, əsas xüsusiyyətlər, sifətlər. Söz latın mənşəlidir, hərfi mənada verirəm, bəxş edirəm deməkdir
Полностью »сущ. атрибут: 1. необходимое, неотъемлемое свойство предмета; характерный признак. Dövlətçiliyin atributları атрибуты государственности 2
Полностью »