ATRİBUT

сущ. атрибут:
1. необходимое, неотъемлемое свойство предмета; характерный признак. Dövlətçiliyin atributları атрибуты государственности
2. лингв. то же, что и определение
ATREZİYA
ATRİBUTİV
OBASTAN VİKİ
Atribut
Atribut (lat. attribuo — vermək, kəsb etdirmək) — qalıcı, əsas xüsusiyyətlər, sifətlər. Söz latın mənşəlidir, hərfi mənada "verirəm", "bəxş edirəm" deməkdir. Müasir anlamda çox işlənir. Misal üçün, dövlətin atributları, təşkilatın atributları və s. Azərbaycan dövlətinin himninin atributlarını onun sözləri və musiqisi təşkil edir. Atributlar elə şeylərdir ki, onlarsız həmin varlıq, şey yaxud predmet nə düşüncədə nə də reallıqda mövcud ola bilməz. Orta əsrlərdə sxolastika və metafizikada şeyin təbiətini təşkil edən, onun ayrılmaz subsitansional əlaməti. Qrammatikada və məntiqdə — şeyin ona mülahizədə verilən istənilən, o cümlədən aksidental əlaməti. Əgər sonuncu mənasında Atribut predikatın sinonimidirsə, birinci mənasında o, şeyi yalnız özlüyündə, başqa predmetlərə dəxli olmadan səciyyələndirən predikasiya növüdür.

Значение слова в других словарях

архаи́ческий высокочти́мый иммоби́льный коро́вий марь моногра́мма подве́ситься дома́тывание дробово́й защеми́ться ихневмо́н обезземе́леть обсу́шивание односме́нка отщи́пываться прице́ливаться сомо́вый упро́чивать charging current prognosticator self-induction бесповоротный давленый надобно поколебаться