(Füzuli) ağlamsınaraq yalvarmaq. – Əli zınqıyıf, üzüm alıf yeyif
(Tovuz) sürüşmək. – Ayağım yaman zığıyır qar olanda
(Şərur) bax zığımax. – Avto:- nun təkəri zığdı, avto o sa:t yoldan çıxır
(Cəbrayıl) şuluq, nadinc, sözəbaxmayan
(Ucar) ucadan çağırmaq. – Əli, sən bərkdən cınqıyırsan
(Ağdaş) astadan kişnəmək. – At elə kin, yemək görür, başdıyır hınrımağa
(Qazax) atmaq
(Tərtər) çömbəlib oturmaq. – Armudan bəyi kimin nə qınqıdıfsan orda?
(Zəngilan) zəifləmək, taqətdən düşmək
(Zaqatala) bax siηirməx’ 1
(Qax) pərt olmaq
(Borçalı) gözdən itmək. – Alı ilğıdı çöldə
(Qazax, Meğri) vurmaq. – Əli belimə elə nıqıdı ki, nəfəsim batdı (Qazax)
(Kəlbəcər) gizlənmək