qeybətçi
сущ. гъибетчи, кьулухъай рахадайди, гаф экъуьрдайди.
is. cancani//er m, -ère f, potini//er m, -ère f ; trompette f du quartier, commère f
i. gossip, tale-teller, tale-bearer; (qatı) scandal-monger
dedi-qoduçu
is. Qeybət edən, dalca danışan, dedi-qoduçu. [Bahar Mahmuda:] Mən tənbələm? Mən qeybətçiyəm? Ə.Haqverdiyev
пересудчик, сплетник, ябедник, наговорщик, хулитель