ərəb. əhval, fars. pürsan – soruşma
Əhvallaşma, hal-əhval tutma.
Söz tamama yetən kimi Şah Abbas cəlladları dayandırdı. Nəcəf xanı öldürmədi. Nəcəf xandan əhval-pürsan oldu. Nəcəf xan bütün əhvalatı, mən sizə nağıl eliyən kimi, ona nağıl elədi. (“Nəcəf və Pərzad”)
*
Görək Mustafa ondan nə cür əhval-pürsan olur, Qurbani nə cür cavab verir. (“Qurbani”)
*
Becan aşıqdan əhval-pürsan olanda Pəri xanım başını kəcavədən çıxardıb gördü nə... Abbas quyunun başındadı. (“Abbas və Gülgəz”)