ər. əhval, fars. pürsan – soruşma
Əhvallaşma, hal-əhval tutma. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Koroğlu dedi:
– Çənlibel qoruqçusuyam.
Bolu bəy sevindi ki, yaxşı oldu. Bundan əhval-pürsan olub Çənlibeldən bir az xəbər tutaram. (“Koroğlu ilə Bolu bəy”)
*
İşdən əhval-pürsan olanda Əhməd tacirbaşı özü Koroğlunun necə fənd gəlib, onları aldatmağına afərin dedi. (“Koroğlunun Bayazid səfəri”)