Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti.

  • CƏBƏ

    I (Cəlilabad) gödəkboylu. – Deyüğ biz balacə adama cəbə II (Təbriz) xurcun. – Qüdrət cəbəni dalına alıp yola düzəldi

    Tam oxu »
  • CƏBİN

    (Göyçay) bax cabın. – Cəbin pilə kimi olur

    Tam oxu »
  • CƏC

    (Yardımlı) əfəl, aciz. – Yaxçı dili var, amba cəcdi

    Tam oxu »
  • CƏCİL

    (Başkeçid) ağartı növü

    Tam oxu »
  • CƏDƏL

    (Ağbaba, Xanlar) bax cədəz Cədəl qoz (Basarkeçər, Qazax) – qabığı bərk qoz. – Qoz iki cür olur: kətən qoz, cədəl qoz; kətən qozun qabığı yuxo:lur, cəd

    Tam oxu »
  • CƏDƏZ

    (Ağbaba) araqarışdıran, aravuran

    Tam oxu »
  • CƏFGAN

    (Kəlbəcər) bax çəvkən. – Cəfganı qojalar ge:irdi

    Tam oxu »
  • CƏĞ

    (Ordubad) mala. – Haxverdi xərmən döyüf sovurur, ambara verir, su suvarır, cəğ vurur

    Tam oxu »
  • CƏHƏ

    (Naxçıvan) ağız <süd>

    Tam oxu »
  • CƏHƏL

    (Yardımlı) mübahisə. – Bilmey, amba elə cəhəl eley

    Tam oxu »
  • CƏJƏX’

    I (Şərur) bax cejəx’. – Cəjəyi mal-qara yeyir, yandırmax da olar II (Xocalı) yonqar

    Tam oxu »
  • CƏJİX’

    (Gəncə) zəif. – Cəfər çox çəjix’di

    Tam oxu »
  • CƏLƏ

    I (Hamamlı, Qazax, Tovuz) bax cala. – Kürün qırağındakı meşiyə biz cələ de:rix’ (Qazax); – Quzuları cələ: burax, otdasın (Tovuz) II (Cəbrayıl, Daşkəsə

    Tam oxu »
  • CƏLƏB

    (Basarkeçər, Əli Bayramlı, İmişli, Kürdəmir, Zaqatala) arıq, zəif. – Yazığ yap <lap> cələb adamdi (Əli Bayramlı); – Bu nə cələb uşaxdı?!

    Tam oxu »
  • CƏLƏF

    (Bərdə, Daşkəsən, Gədəbəy, Gəncə, Goranboy, Xanlar, Kəlbəcər, Mingəçevir, Oğuz, Şəmkir, Tovuz, Yevlax) bax cələb

    Tam oxu »
  • CƏLƏF-CƏLƏF

    (Qazax) dəstə-dəstə, sürü-sürü. – Malları cələf-cələf eliyiv aparellar

    Tam oxu »
  • CƏLƏFLİX’

    (Gəncə) 1. arıqlıq 2. zəiflik. – Şükürün cələfliyinə baxma, çox cəld adamdı

    Tam oxu »
  • CƏLƏKƏSƏN

    (Meğri) hiyləgər. – Cələkəsən adamın cama:t içində hürməti ulmaz

    Tam oxu »
  • CƏLƏKƏSƏNNİX’

    (Qazax) hiyləgərlik. – Düz dolan, cələkəsənniy eləmə, heş kəsin də səndə işi olmasın

    Tam oxu »
  • CƏLƏQIRAN

    (Qazax) tənbəl

    Tam oxu »
  • CƏ:LƏMƏX’

    (Balakən) istəmək. – Hajı kişi arvadını çux cə:ləmişdi

    Tam oxu »
  • CƏLİ

    (Sabirabad) tək, yalqız

    Tam oxu »
  • CƏLİDƏ

    (Sabirabad) ev-eşiksiz. – Əlipənah cəlidə bi adamdi

    Tam oxu »
  • CƏLKƏŞİX’

    (Cəbrayıl) bitişik, calaşıq. – Əvlərimiz cəlkəşix’di

    Tam oxu »
  • CƏMƏ

    (Cəbrayıl, İmişli, Ordubad) yaba ilə bir dəfə götürülə bilən ot topası. – Mən cəmələrin qurumasını yoxladım (Ordubad); – Qüdrət cəmələri bir-birinin ü

    Tam oxu »
  • CƏMƏĞ

    (Lerik) yaylıq

    Tam oxu »
  • CƏMƏX’

    (Goranboy) bax camax. – Cəməx’ göllərdo:lar, axar sularda olmaz

    Tam oxu »
  • CƏMLƏ

    (Zəngilan) qışın son ayı. – Qişdən bi ay qalmış cəlmə giriy

    Tam oxu »
  • CƏ:N

    (Cəbrayıl) bataqlıq bitkisi. – Gedək cə:n bişməyə

    Tam oxu »
  • CƏNCƏŞMƏX’

    (Tərtər) bax cəngləşməg. – Səfərnən sözümüz düz gəlmədi, cəncəşdix’

    Tam oxu »
  • CƏNƏ

    I (Borçalı) qəlsəmə. – Balığın cənəyi var II (Çənbərək, Şahbuz) cəmdək. – Çalağan murdar olan comuşun cə:nəsinə yığılıf (Çənbərək); – Canavar yə:n qoy

    Tam oxu »
  • CƏNƏ-CÜNƏ

    (Bakı) ləyaqətsiz. – Mən sə:nçün cənə-cünə adam dögürəm

    Tam oxu »
  • CƏNƏH

    (Dərbənd) dəhliz. – Cənəh iki utağın arasında uladı

    Tam oxu »
  • CƏNGLƏŞMƏG

    (Biləsuvar) höcətləşmək

    Tam oxu »
  • CƏNSİMƏX’

    (Qazax) astadan hürmək. – Muradın itdəri savaxdan cənsiyer

    Tam oxu »
  • CƏR

    I (İmişli) dəstə, sürü. – Bir cər qoyun var II (Qax) iməcilik. – Bu gün yolların təmizlənməsinə cər olacax

    Tam oxu »
  • CƏRCƏM

    (Mingəçevir) tamamilə

    Tam oxu »
  • CƏRCİ

    I (Ordubad) bax carcı. – Cərci evin üsdünə tökülən tozu yaxşı saxli:r II (Qax, Şəki, Zaqatala) lobya və xiyar bitkisinin yanına basdırılan uzun ağac

    Tam oxu »
  • CƏRGAVÇI

    (Cəbrayıl) cütçü

    Tam oxu »
  • CƏRGƏ

    (Şamaxı) kotana və ya arabaya qoşulan birinci cüt kəl və ya öküz. – Kəllər cəkmədi, cərgə gətirməyə adam yolladım

    Tam oxu »
  • CƏRGƏGÜL

    (Bakı) qadın baş bəzəyi. – Cərgəgül qızıldan olur, minadan olur, arvadlar başdarına qoyullar

    Tam oxu »
  • CƏRGO:LAMAX

    (Ağdam, Gəncə, Şamaxı) əlavə bir cüt kəl və ya öküz qoşmaq. – Ağır arabıya artıx kəl cərgo:lamax lazımdı (Ağdaş)

    Tam oxu »
  • CƏRGO:LIX

    (Ağdaş) əlavə cüt kəli, öküzü kotana, arabaya qoşmaq üçün kəndir və ya zəncir. – Cərgo:lığ əsasən zəncirdən olar

    Tam oxu »
  • CƏRGOY

    (Xanlar) bax cərgə. – İlaf qavaxkı cərgoy öküzüdü

    Tam oxu »
  • CƏRGÖ:

    (Gəncə) bax cərgə. – Cərgo: qoşmasaydım, araba çıxmazdı; – Aşdığ, o birisi kəlləri cərgo: elədix’

    Tam oxu »
  • CƏRİK

    (Naxçıvan) yun adyal

    Tam oxu »
  • CƏRQAB

    (Qax) yundan toxunmuş ayaqqabı

    Tam oxu »
  • CƏRO:

    (Masallı) bax carov. – Bir cəro: qoyun kəsmişüg

    Tam oxu »
  • CƏRZƏ

    (Cəbrayıl) bax cəzərə

    Tam oxu »
  • CƏSBAR

    (Kürdəmir) yarıq, çatlaq. – Barı hörəndə çalışırığ ki, cəsbar tüşməsin

    Tam oxu »