Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti.

  • DE:CİLİK

    (Mingəçevir) xəbərçilik

    Tam oxu »
  • DEÇİ

    (Qax, Zaqatala) 1. kiçik, alçaqboylu (Qax) 2. arıq (Zaqatala). – Deçi inək gəlir

    Tam oxu »
  • DEDİX’

    (Oğuz) danışıq. – Habu dedix’- dən nə çıxar?

    Tam oxu »
  • DE:X’Lİ

    (Qazax) bax deyix’li. – Məlahət Asdanın de:x’lisidi

    Tam oxu »
  • DEQAN

    (Oğuz) tənzif

    Tam oxu »
  • DELE

    (Zaqatala) xörək adı. – Bu gün dele bişirirəm

    Tam oxu »
  • DEMAT

    (Ordubad, Şərur) dəmyə, su çıxmayan, susuz (yer). – Aza kəndin yerinin çoxu dematdı (Ordubad)

    Tam oxu »
  • DEMİ

    I (Ağdam, Şərur, Zəngilan) qəlyan. – Dosduma bir yaxşı demi bağışdadım (Ağdam); – Çəx’dığımıza demi də de:rıx, qəlyan da de:rıx (Zəngilan) II (Culfa,

    Tam oxu »
  • DEMİSDANNIX

    (Füzuli) dəmyə. – Bıra demisdannığiydi

    Tam oxu »
  • DEMO

    (Şərur) bax demi II

    Tam oxu »
  • DENGƏNƏ

    (Dərbənd) 1. boşqab 2. saxsı kasa. – Xeyrə dengənədən böyüg olur

    Tam oxu »
  • DENGİ

    (Şəki) silindr şəkilli səbət. – Əvdirə: m bizə bi dengi üzüm göndərmişdi

    Tam oxu »
  • DERET

    (Qazax) 1. dəfə, kərə 2. növbə

    Tam oxu »
  • DERMƏ

    (Çənbərək) naxış. – Bu xurcuna niyə dermə vurmuyufsaη

    Tam oxu »
  • DERMƏLİ

    (Çənbərək) naxışlı. – Anam bir derməli kilim toxuyuf ku, gə görəsən

    Tam oxu »
  • DERNAUC

    (Dərbənd) dırmıq

    Tam oxu »
  • DESBİRİ

    (Bakı) kimi, təki. – Mən də, bacı, sən desbiri saxlı:cegəm

    Tam oxu »
  • DEŞDAVAR

    (Salyan) qərb küləyi. – Deşdavar gümbatannan əsər; – Deşdavar güjdi küləkdi

    Tam oxu »
  • DEŞDEBOKUL

    (Bakı) çanaqlı bağa. – Deşdebokullar dayi bağda üzüm qoymiyib, hamısını yi:b

    Tam oxu »
  • DEŞDƏX’

    deşdəx’ vurmax: (Gəncə, Şəki) bişməmişdən qabaq çörəyin üzünü çöplə və ya başqa bir şeylə deşmək. – Çörəyə deşdəx’ vur, köpüf küt getməsin (Gəncə)

    Tam oxu »
  • DEŞDƏX’LƏMƏX’

    (Gəncə, Mingəçevir) çörəyin üzünü çöplə və ya başqa bir şeylə deşmək. – A:z, əlini beliηə qoyuf niyə bekar durufsaη, deşdəx’ləsəηə (Gəncə)

    Tam oxu »
  • DEŞDƏVAR

    (Lənkəran) bax deşdavar. – Bu gün deşdəvar əsir

    Tam oxu »
  • DEŞT

    deşt eləməx’: (Cəbrayıl) öhdəsindən gəlmək. – Sənsən ki, o işnən deşt eliyirsən

    Tam oxu »
  • DEVƏCƏR

    devəcər olmax: (Meğri) təngə gəlmək. – Xamməmədin əlinnən devəcər oldum

    Tam oxu »
  • DEYƏ

    (Şəki) 1. daxma 2. talvar. – Deyəni biz bağda tikərux, çox vax horda da yatarux

    Tam oxu »
  • DEYXILLI

    (Kürdəmir) gəlmə (adam). – Bizin kəndin çoxi deyxıllıdı

    Tam oxu »
  • DEYİX’Lİ

    (Qazax) nişanlı

    Tam oxu »
  • DEYİJİLİX’

    deyijilix’ eləməx’: (İmişli) şikayətlənmək. – Gedif dünən sədridən deyijilix’ ele:f

    Tam oxu »
  • DEYİN

    I (Basarkeçər, Bərdə, Qazax) borc. – Bu mənim boynumda deyindi (Bərdə); – Mənim ona deyinim yoxdu (Qazax); – Bir deyin də qoydun mə:m boynuma (Basarke

    Tam oxu »
  • DEYİNTİ

    (Gəncə) narazılıq, inciklik. – Qulunun qaşqabağı yernən gedir, də:sən deyintisi var

    Tam oxu »
  • DEYİSDANNIX

    (Füzuli) insan yaşamayan yer, səhra. – Bu uşağı apardılar, deyisdannıxda dedilər, hayıf uşaxdı, gəlin bunu öldürmüyəx’

    Tam oxu »
  • DEYİŞMƏX’

    (Gəncə) höcətləşmək, mübahisə etmək. – Nə çox deyişirsiηiz? Bilmirəm, nəyηiz ortax düşüfdü

    Tam oxu »
  • DEYRƏ

    (Culfa) dar qadın tumanı. – Deyrəni cavan arvatdar geyər

    Tam oxu »
  • DƏ:

    (Ağdam, Ağcabədi, Borçalı, Tovuz) dəyə, alaçıq. – Bizim də: o görükən təpənin başındakıdı (Tovuz); – Qarım də:nin yannarına çəkilir (Ağcabədi)

    Tam oxu »
  • DƏBBƏ

    I (Ağdam, Borçalı, Qazax, Yevlax) lovğa. – Dəbbə adam papağını dik qo:r (Borçalı); – O, dəbbə adamdı (Yevlax); – Başqasın bə:nmiyənə dəbbə adam de:rix

    Tam oxu »
  • DƏBBƏDAĞARJIX

    (İmişli) lovğa. – Dəbbədağarjıx adamdı o heş kimi bə:mmer

    Tam oxu »
  • DƏBBƏKAR

    (Quba) sözündən qaçan. – Mə:n dəbbəkar adamnan hiç aram yuxdi

    Tam oxu »
  • DƏBBƏLƏMƏX’

    (Beyləqan, Çənbərək, Göyçay, Kürdəmir, Qazax, Qarakilsə, Masallı, Ucar) sözündən qaçmaq. – Sən mənə bir quzu verməliydin, nə üçün dəbbəliyirsən? (Beyl

    Tam oxu »
  • DƏBBƏLİX’

    (Culfa) biclik, hiyləgərlik

    Tam oxu »
  • DƏBƏLLAYI

    (Bakı) ağılsız ◊ Dəbəllayı- dəbəllayı danışmağ – ağılsız, düşüncəsiz danışmaq. – Sən gənə də başdamısan dəbəllayı-dəbəllayı danışmağa

    Tam oxu »
  • DƏBƏRƏ

    (Göyçay) kəsək. – Bu dəbərələri məhlədən təmizdiyün

    Tam oxu »
  • DƏBRƏ

    (Şərur) ot bağlaması. – Bizdərdə beş malı qışdan min dəbrə otnan ancax çıxarmağ olur

    Tam oxu »
  • DƏBRƏDİRİX’

    dəbrədirix’ eləməx’: (Culfa) mal-qara üçün ot ehtiyatı görmək. – Qışa bir dəbrədiriy eləmisən?

    Tam oxu »
  • DƏBRƏX’

    (Oğuz) kisə, kiçik çuval

    Tam oxu »
  • DƏ:CƏK

    də:cək qalmağ: (Kürdəmir) təəccüb qalmaq. – Bı işə lap də:cək qalmışam

    Tam oxu »
  • DƏDİX’

    (Şəki) bax dadax I. – Yekə qoyunun dədix’lərinnən tutuf, götürüf boynünə atdı

    Tam oxu »
  • DƏF

    I (Şuşa) təndirə lavaş yapmaq üçün işlədilən alət II (Kəlbəcər) koma. – Almaların hamısı Taharın dəfinə yığıldı

    Tam oxu »
  • DƏFƏ

    (Təbriz) xalçaçılıqda işlədilən dəmir alət. – Dəfə dəmirdən olurı

    Tam oxu »
  • DƏFİ:DƏ

    (Salyan) tez, cəld. – Oturan kimi qız dəfi:də qabağımıza xörekləri düzzi; – Söz didim, dəfi:də cavab verdi

    Tam oxu »
  • DƏFİN

    (Çənbərək) o saat, o dəqiqə, tezcə. – Xurda dağe:tdi, dəfin dəjə qayıtdı

    Tam oxu »