(Qax) evin bünövrəsi. – İməçi eli:p keb qoyırıx
(Salyan) tərs, inadkar ◊ Keç düşmeg (Bakı) – ləcləşmək, düşmən kəsilmək. – Heç nedən kec tüşdi məniynən
(Qax) bax keseyən. – Kecegənnən törən torba deşən oliy?
(Meğri) meşədəki ağaclarda qurumuş mamırlı budaq. – Xeyrənsə, çatı gəti bu kecəni sındırım
(Tabasaran) ağac gövdəsində əmələ gələn mamır. – Havu teregin gevdəsin kecəl basutdu
(Şəki) bax keji. – Baramanı bişirisən, sora oluy imişax, una diyillər ke:ci
I (Culfa, Göyçay, Oğuz, Ucar, Zaqatala) 1. b a x keji (Göyçay, Ucar, Zaqatala). – Keci baramadan olur (Culfa) 2
(Hamamlı) məzhəkəçi, təlxək. – Kəndirbazın yanında keçəbö:rüx’ olor, cama:tın başını qater
(Dərbənd) sağsağana oxşar əti yeyilən quş. – Səməndər tüfəngnən keçələğazeg vurmağa kitədü
(Ağcabədi, Bərdə, Cəlilabad, İmişli, Kürdəmir) keçid. – Keçələt oradı, körpi yoxdi (Cəlilabad); – Keçələtdən bağa keçirix’ (Bərdə)
(Dərbənd) üzüm növü, uzun giləli üzüm. – Şahmarxanın bağında keçəmceg üzümi çux uladı
(İmişli) yaşayış, güzəran. – Keçənəcəgimiz sağlığıva yap yaxşıdı
(Şəmkir) təlxək, məzhəkəçi. – Keçəpapax əlliki <əlli iki> oyun çıxardır, adamı güldürür
(Meğri) qəddar, zalım. – Əlesgar kimin keçəpiçax adam Nüyədidə yux idi
(Ağdam, Bakı, Cəbrayıl, Göyçay, Mingəçevir, Ucar) uzun giləli üzüm növü. – Bizim bağda keçiəmcəyi çoxdu (Cəbrayıl)
I (Bakı, Qazax, Şamaxı, Tovuz) martın sonu, aprelin əvvəli (vaxt). – Keçiqıran vaxdı bərk naxoşdamışdım (Bakı) II (Culfa, Salyan) soyuq
I (Basarkeçər) kökü yeyilən bitki. – Gəlin gedəyin keçiməməsi yığıf yemə: II (Cəbrayıl) bax keçiəmcəyi
(Ucar) bax keçəpapax. – Keçipapax camahatı çox güldürdü
(Quba) paltara düymə əvəzinə tikilən qarmaqcıq. – Dunun keçirdmələri dəmirdü, bərk uladu
(Başkeçid, Borçalı, Hamamlı, Qazax) kol növü. – Keçkeçidən çalğı kəsəllər qapı-baceyi süpürməyə (Hamamlı); – Bı arada meşədə keçkeçi olor (Borçalı)
(Cəbrayıl) hərdəmxəyal
(Bərdə) bişirilmiş barama. – Barama pişir, olur keji
(Şərur) yarışmaq, ötüşmək (qaçışda)
(Zaqatala) şanapipik. – Səhər tezdən keklitarax bizin məhlədə namaz qılırdı
(Yardımlı) dağın döşü. – Uşəğ kerdən yıxılıb
(Şəki) siçan. – Bö:rdən görür ki, quyu:n ağzınnan keseyən baxiy
(Qax, Şəki) 1. qohum (Şəki). – Özü də bizim kesix’di 2. övlad (daha çox qıza aiddir) (Qax). – Menin də bi kesix’ olsaydi dərtmi olardı?
I (Quba) dərə. – Yağuşda keşdən su axub gələdü II (Füzuli, Meğri, Zəngilan) nəm. – Yeri keş əkəndə yaxşı bığda olur (Zəngilan); – Nə çox quru olmasın,
(Füzuli) oturacağı yastı mis qab, qablama. – Keşana sağırıx südü Keş döyməx’ (Mingəçevir) – bitkilərin dibini yumşaltmaq
(Ordubad) yumşalmaq. – Çörəyi isladırıx, so:ra u keşəlir
(Quba) məhəccər
I (Qax, Ucar) bax keşqal. – Qalxozçular keşgal qazır (Ucar); – Bayaxdan çəltiy əkəllərdi, suaran su arxlarına keşgal di:llərdi (Qax) II (Zaqatala) bir
(Bakı, Cəbrayıl, Salyan, Cəlilabad, Mingəçevir) kaş, kaş ki. – Asdan əmi keşgə ölmeydi (Cəlilabad); – Keşgə onu aleydım (Cəbrayıl)
(Bərdə, Göyçay, Şəki, Ucar) bax keşqal. – Keşgəldən hayatıma suə:lir (Bərdə); – Qajdən ayriliy keşgəllərə su (Şəki); – Keşgəli aşdım, bağ sulandı (Uca
(Borçalı) bax keşqal
(Borçalı, Kəlbəcər) muzd olaraq çobana verilən (keçmişdə) hər 25 qoyundan biri. – Keşiyi çovan kəsiv yiyə də bilər, sata da bilər
(Təbriz) yerkökü. – Kələmi yığannan so:ra yerində keşir əkirdux
I (Ağdaş, Göyçay, Mingəçevir) bax keşqal. – Həyətimizdən keşkəl gedir (Ağdaş) II (Füzuli) yaylağa gedənin evinə, əkininə baxan, nəzarət edən
(Bərdə, Göyçay, Mingəçevir, Ucar) kiçik arx. – Keşqaldan gələn su yannara dağılır (Mingəçevir); – Bı keşqalı təzədən qazajam (Ucar)
(Göyçay) gicitkən
(Füzuli) naxış. – Nə qədər çətin keşni desən toxuyur
(Dərbənd) bel <alət adı>. – Biz bəl də diyədüg, ketbax da diyədüg
(Meğri) bir ili tamam olmamış ayı balası. – Şükür dayim çuban ulanda iki kevə tutmuşdu
key olmax: (Ağdaş, Mingəçevir) dağ olmaq. – Yağ key olub (Ağdaş)
keydar olmax: (Çənbərək) əldən düşmək, yorulmaq. – Gejə savağatan keydar oldum səni yözdəməhdən, oğul!
(Dərbənd) aşpaz. – Aşi pişirən yağ ular, keyvani yüzi ağ ular; – Keyvani keyvanidən yəxşi ulanda süttü aşa suğan duğrar
(Biləsuvar) qarı, qoca arvad
I (Basarkeçər, Yardımlı, Qazax) içi ot və ya samanla doldurulub çul əvəzinə işlədilən palaz. – Örkəni bərh çək keyvənd tərpənməsin (Basarkeçər); – Key
(Cəlilabad, Masallı) qarı, qoca arvad. – Keyvəni, bizə qonağ olursan? (Masallı)
(Çənbərək, Qazax) soyuq; sərin. – Daş bulağın suyu keyvirdi (Çənbərək)