I (Göyçay) qazmaq. – Yeri oyalama, çıx get II (Şəmkir) yada salmaq. – Sən Allah, dərdimi oyalama
(Qazax) o dəfə. – Oyğur gedif yaxşı odun gətirdix’
(Çənbərək) biçmək. – Harda ot varsa, oyla, bir xotma yığ
I (Qazax) xörək adı. – Bu gün oyma pişir II (Borçalı, Şərur, Zəngibasar, Naxçıvan, Ordubad, Şərur) paltar, don
(Gədəbəy, Tovuz) bax oymaça. – Beyjə gənə oymacam qalxmışdı, beləjə ölüf ölümnən qayıtmışam (Tovuz); – Oymaca tutmuş pişix’ gəlif qarını cırıf, murdar
(Şəmkir) qəflətən tutan sancı, mədə ağrısı. – Onun oymaçası var, hərdən tutor
I (Bakı, Dərbənd) üskük. – Anam oymağnan paltar tikədü (Dərbənd) II (Göyçay, Sabirabad, Zərdab) nəsil, tayfa
I (Kürdəmir) bax oymağ I. – Oymaxsız cannığı təfçiməy olmaz II (Qazax, Mingəçevir, Oğuz, Tovuz, Şəki, Təbriz, Ucar) 1
(Ordubad) bax oyma II. – Oyməni cahillər ge:r
(Dərbənd) yellənmək. – Qızlar sürünçağda <yelləncək> oynuyadi
(Qazax) aşnabazlıq etmək. – De:llər Süleymənin qızı oyno:r
(Bolnisi, Gədəbəy, Qazax) oyuq, koğuş. – Bura çox oyruxdu (Qazax); – Yağış başdəanda özümü verdim ağacın oyruğuna (Gədəbəy)
(Çənbərək) işdən soyumaq. – Oysanıdı Alosman, əkəmmədi yeri, qartovu səpəx’
(Çənbərək) bax ovşarramağ. – Çovan keçiləri oyşarradı; – Oyşarrasaηa keçiyi quş kimi
(Çənbərək) başını qatmaq, əyləndirmək. – Anası uşağı o:ytdu, mən də işimi gördüm
(Cənubi Azərbaycan) naxış (xalçada). – Arvatdar xəlçələrin oyusunu fikrən düzəldillər
I (Çənbərək, Gədəbəy, Gəncə, Kürdəmir, Mingəçevir, Şəki) bax ovux. – Oyux yeri ayırmaxdan yanadı (Gəncə); – Qo:ruğa oyux qoymışam (Şəki) II (Cəbrayıl,
(Gəncə, Şəki) sahələri bir-birindən ayırmaq üçün nişan qoymaq. – Yerrəri oyuxladıx (Gəncə)
(Bərdə) rəqqas, rəqqasə. – Toyda oyunçu oynuyurdu
(Qazax) ovmaq, ovuşdurmaq. – Oyuşdamax lazımdı ayağımı
(Mingəçevir) heyifsilənmək, təəssüflənmək
I (Şamaxı) aşıq. – İrəlidə ozannar oxıyardılar II (Ağdam, Borçalı, İmişli, Kürdəmir, Quba, Lənkəran, Salyan, Şamaxı) çoxdanışan
ozan-qazan olmax: (Ağcabədi) başını itirmək. – Danışmaxdan ozan-qazan olmuşam ◊ Ozan-qazana dömməg (Salyan) – nigaran qalmaq, narahat olmaq
(Şamaxı) uzun-uzadı
(Quba) boş-boş, bikar, avara-avara, işsiz-gücsüz. – Git üzünə iş tap, nişün belə ozana-ozana gəzəsən?
(İmişli, İsmayıllı, Şamaxı) uzunçuluq etmək, çox danışmaq. – Ozannama, qutar görim nə diyirsən (İsmayıllı); – Çox danışma, ozannama (Şamaxı); – Arvat,
ozara düşməg: (Şamaxı) sabit qalmamaq, dəyişmək. Öö
(Zaqatala) çəpgöz (adam)
öc düşmək: (Kürdəmir, Qax, Şəki) bax ö:üc düşməx’ Öc eləməg (Salyan) – artmaq, yayılmaq, yenidən baş qaldırmaq, açılmaq (yarada) və s
(Qax, Şəki) sataşmaq, incitmək. – Yoldan gedən uşağa niyə öcəşiysiz (Qax); – Sən də öcəşmağa adam tapbırsan? (Şəki)
(İmişli, Zəngilan) mübahisə etmək
(Şərur) incimək, arası dəymək. – Bı mənnən niyə öd duşup bilmirəm
(Ağbaba) qorxaqlıq. – Hər işdə öddəhliy eləmə
(Ağbaba, Ağdam, Laçın, Naxçıvan, Şərur, Zəngilan) qorxaq. – Qorxağ adama öddəx’ də de:llər (Zəngilan); – Böyüx’ qardaşları öddəx’di (Naxçıvan)
(Gəncə) acılamaq, acı etmək. – Yaman ajıymış, ağzımı öddədi
(Qazax, Şəmkir, Tovuz) ölübitən heyvanın əvəzinə verilən heyvan, əvəz. – Qoyun otaran ha döyü, itirer hamsını, ödəx’ verməx’dən yorulufdu (Qazax); – B
(Şərur) tələsik, təngnəfəs. – Özün ödələx’ saldı üsdümə
(Ağcabədi, Goranboy) pambıq kolunun kökü
(Cəbrayıl, Xocavənd, Ordubad) bax öəç. – Əmirin öəcinin əlli kilo əti çıxdı (Cəbrayıl); – Qalxozda 15 dənə öəc var (Ordubad)
(Basarkeçər, Qazax, Ordubad) ikiüçillik erkək qoyun. – Qoyunun üçilliy erkək balasına öəç de:rix’, dördilliy balasına qaradiş (Basarkeçər)
öədəx’də qalmax: (Qazax) arxası üstə yıxılıb qalmaq. – Dana öədəx’də qalmışdı, güjnən qaldırdıx
(Hamamlı) büdrəyərək yıxılmaq. – İnəx’ öədədi tüşdü suyun içinə
(Cəbrayıl, Çənbərək) bax öəç. – Avdıləzimin üş dənə öəşi var (Çənbərək)
(Çənbərək) qoyun-quzunu dal ayaqlarından tutaraq yuxarı qaldırıb irəli aparmaq. – Ay Məhəmmət, qoynu öəşdə qırxlığın yanna
I (Basarkeçər, Bərdə, Çənbərək, Gədəbəy, Gəncə, Goranboy, Qazax, Mingəçevir, Ordubad, Tərtər, Tovuz, Yevlax, Zaqatala, Zəngilan) bax ofgə
(Cəbrayıl) ovuşdurmaq. – Gə kürəyimi öfgələ, yaman ayrıyır
(Gəncə) şişmək. – Azardan üz-gözü öfgələnif; – Uşax gör nejə öfgələnif
öft eləməx’: (Ordubad) kifayət etmək, bəs eləmək. – Ordubadın suyi öft eləmir
(Dərbənd) qabaq, ön, qarşı. – Ögdə durubanları diyədilər
(Dərbənd) əvvəlcə. – Ögə sən de, sora mən diyədəm