Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti.

  • ZÖVZÜMƏX’

    (İrəvan) hürmək. – Bu it axşamacan zövzüyür, adamın zəhləsin tökür

    Tam oxu »
  • ZUBDA

    (Meğri) kök. – Xanəlinin quyini zubda quyindi

    Tam oxu »
  • ZUĞ

    (Çənbərək) paya. – Çəpərdən zuğları çəkif çıxarıf, uşaxlar yandırıflar

    Tam oxu »
  • ZUĞA

    (Qazax) naxışlı qadın başmağı

    Tam oxu »
  • ZUĞAT

    (Meğri) bax zoğat

    Tam oxu »
  • ZUL

    I (Xaçmaz) bax zol IV II (Xaçmaz, Meğri) bax zol II. – Ağaquli mq: altı zul gamış göni göndərmişdi (Meğri); – İnegin derisinnən bir neçə çaruğluğ zul

    Tam oxu »
  • ZULA

    (Qazax) bax zola

    Tam oxu »
  • ZULATA

    (Meğri) bax zolata. – Zulatanı tez gətir, cəvizi çırpax

    Tam oxu »
  • ZULLAMAĞ

    I (Xaçmaz, Quba) bax zollamağ. – Güni zulla (Xaçmaz) II (Quba) atmaq, tullamaq. – Al bunu, zulla bayıra gidsün

    Tam oxu »
  • ZUPANAX

    (Meğri) bax zopanax. – Zupanaxnan cəviz çırpallar

    Tam oxu »
  • ZUPLAMAĞ

    (Xaçmaz) döymək. – Tutıb uni bir-iki dənə zupladum

    Tam oxu »
  • ZURUĞ

    (Zəngibasar) tikanlı bitki növü. – Zuruğ heyvani kökəldey

    Tam oxu »
  • ZURUP

    (Oğuz) cır armud. – Zurup gəlir yetişir, qalır, onda yiməli olur Zuza çəkmağ (Tabasaran) – ulamaq. – Cənəvər zuza çəkədü

    Tam oxu »
  • ZÜBAH

    (Culfa) bax ziban

    Tam oxu »
  • ZÜBBƏ

    (Şəki) seçmə, seçilmiş. – Ən zübbələrini mişo:l yiyitdi

    Tam oxu »
  • ZÜBÜDƏ

    (Kürdəmir, Oğuz) tamamilə, büsbütün. – Hu didix’ləri söz zübüdə yalandı (Oğuz)

    Tam oxu »
  • ZÜGLƏ

    (Bakı) çox balaca

    Tam oxu »
  • ZÜGOYLU

    (Basarkeçər) üzüaşağı. – Maşın zügoylu gedir, qavağına daş qoy

    Tam oxu »
  • ZÜLƏ GETMƏX’

    (Zəngibasar) həsrətini çəkmək, ürəyi istəmək. – Gədədən ötün züleydirəm

    Tam oxu »
  • ZÜLHƏC

    (Qax) uca, hündür (boy). – Honun boyu lap zülhəcdi

    Tam oxu »
  • ZÜLLƏ

    (Barana, Borçalı) 1. zirvə (Borçalı) – Bizdə deyəllər kin, dağın zülləsi 2. şiş, dik (Barana). – Dağın başı çox zilləydi

    Tam oxu »
  • ZÜLÜ

    zülü getməx’: (Şahbuz) yorulmaq, əldən düşmək. – Bı gecə itdər hürməx’dən zülü gediblər

    Tam oxu »
  • ZÜLZÜLƏ

    (Salyan) ağlaşma. – Yoldan keçəndə gördim ki, Hacının öyünnən bi zülzülə başdadı

    Tam oxu »
  • ZÜMZÜMƏ

    (Bakı) çeşmə

    Tam oxu »
  • ZÜNGƏ

    (Lənkəran) balıq toru üçün dənizdə qurulan dayaq

    Tam oxu »
  • ZÜPBÜZ

    (Meğri) həvəngdəstə. – Xıcca qız getdi züpbüzzə duz döyməğə

    Tam oxu »
  • ZÜRCƏX’

    (Naxçıvan) sürüşkən. – Ora su gəlib zürcəy olub

    Tam oxu »
  • ZÜRRİ

    (Xaçmaz) bax zorru. – Çux zürri adamdı

    Tam oxu »
  • ZÜRZÜQ

    (Zaqatala) dərd, qəm, qüssə, kədər ◊ Zürzüqə gitmax – dərdə-qəmə batmaq, qüssələnmək, kədərlənmək. – Oğlan zürzüqə gidipti

    Tam oxu »
  • ZÜVƏ

    (Bakı) bax zivə

    Tam oxu »
  • ZÜVMƏX’

    (Naxçıvan, Ordubad, Şərur) bax zivməx’. – Qıçım qışda buzda züvdü, yıxıldım (Şərur)

    Tam oxu »
  • ZÜVÜLDƏMƏX’

    (Naxçıvan, Ordubad) sürüşmək. – Mən züvüldədim, əmə yıxılmadım (Naxçıvan)

    Tam oxu »
  • ZÜVÜRÇƏX’

    (Zəngibasar) sürüşkən yer

    Tam oxu »
  • ZÜYMƏX’

    (Naxçıvan, Ordubad) bax zivməx’

    Tam oxu »
  • ZÜYRÜŞMƏX’

    (Naxçıvan, Ordubad) sürüşmək. – Mənim əyağım züyrüşdü (Naxçıvan)

    Tam oxu »
  • ZÜYÜLDƏMƏX’

    I (Naxçıvan, Ordubad) sürüşmək. – Mükayıl, yol xarabdı, maşını züyüldəmə: qoyma ha (Ordubad) II (Zəngibasar) ağlamaq

    Tam oxu »