(Lənkəran) nanə cövhəri
(Zəngilan) çay puçalı. – Əravı yıxala at ə:nə, təzə çay dəmlə
(Tovuz) meşəbəyi
(Tovuz) bax ərbeşix’. – Ərbəşix’ məşəni qoryurdu
(Bakı) yöndəmsiz, kobud. – Lap yekəlib ərdədəvərdə olub
(Qarakilsə, Oğuz) bax əydəx’. – Nənəm ə:rdəx’ pişirip, gedəx’ bizə (Qarakilsə)
(Füzuli) bax əydəx’. – Nənəm ə:rdək bişirif
I (İmişli, Naxçıvan) hünər, bacarıq. – İş ərdəm isseyir (İmişli) ◊ Ərdəmi gəlmək (İmişli) – hünəri çatmaq, bacarmaq
(Ağdam, Culfa, Füzuli, Mingəçevir, Naxçıvan, Ordubad, Şamaxı, Ucar) güclü, bacarıqlı, qüvvətli. – Ərdəmli kişidi o (Füzuli); – Qolxozun arabasına qoşu
(Yardımlı) bax ərdəmli. – Yaman ərdəmlu adamdu o, tayi tək götürey
(İmişli, Naxçıvan, Şərur) zəif, gücsüz, bacarıqsız. – Bizim biriqadirin atı ərdəmsizdi (Naxçıvan); – Ərdəmsiz adam deyər: biyişi görmək olmaz (İmişli)
I (Sabirabad) yöndəmsiz, qorxunc II (Quba, Kürdəmir) yarma. – Qoyunnara ərdo: çəkib verrik (Kürdəmir) III (Kürdəmir) ərə getmək vaxtı çatmış, yetişmiş
(Qax, Zaqatala) başqasını qorxutmaq üçün xəyali varlıq, qulyabanı
(Bakı) başdansovdu. – Əreyi iş görmeg sənün peşəndü elə
(Lənkəran, Lerik, Yardımlı, Masallı) mişar
(Qax) pul
ərəçi quşu: (Cənubi Azərbaycan) ov etmək üçün istifadə olunan yırtıcı quş. – Ərəçi quşu çox iti uçar
(Bakı) erkən, faraş. – Qumsal yerdə məhsili hələ gərəg ərəqəc əkəsən
(Göyçay) bax əyrəmçə
(Şəmkir) həddindən artıq kökəlmə
(İmişli, Yardımlı, Salyan) doğmayan, qısır. – Bi ərəmig gomişim var, üç ildi məndədi, doğmır; – Bı gəlin ərəmigdi, uşağı olmır (Salyan)
(Borçalı, Cəbrayıl, İmişli, Qazax, Qarakilsə, Mingəçevir, Şəki, Tovuz, Zəngilan) bax ərəmig. – Fatma ərəmix’ arvatdı (Qazax); – Bı gamış ərəmix’ çıxdı
(Qazax) doğmaq qabiliyyətini itirmək. – Bu inəx’ doğmor, üç ildi ərəmix’leyif
(Salyan) həvəslənmək. – Həyasız adama üz versön, day da ərəmşiyər
(Ucar) əgər. – Xamıra bax, ə:rəngah köpəşiyirsə, kündələ; – Ə:rəngah yağış yağmasa, bü:n yüz kilo pambıx yığaram
(Salyan) himayə, öhdə. – Elə bil buları ərəntiyə götümüşəm
(Qazax) uzun müddət
I (Ağdam, Cəbrayıl, Gəncə, Kürdəmir, Zəngilan) daha çox, xeyli. – Buyil ərəsət üzüm var (Ağdam); – Keçən il ərəsət meyvə vardı, bıyıl yoxdu (Zəngilan)
(Mingəçevir) tamahlanmaq, meyl etmək. – Uşax süfrəyə ərəşir
(Bakı) seyrəltmək. – Ağacdər qəblə getirib, sən hindi başdi:rsən ərəvaşdəmegə
(Tərtər) bir yerdə daimi yaşamağa qərar tutmayan. – Ərəvəndə adamın yeri-yurdu olmaz
(Qax) soxulcan. – Suyun yanında çox olar ərəvuc
(Bakı) müvəqqəti ◊ Ərəyi eləməg – müvəqqəti almaq
I (Ordubad) gec. – Bı il pambıx ərəzən əkilib ◊ Ərəzən düşmək (Şahbuz) – vaxtından gec yetişmək. – Pambıx ərəzən düşdü; – Bı il tut ərəzən düşdü II (C
(Ağdam, Bərdə, Cəbrayıl, Daşkəsən, Kəlbəcər, Qarakilsə, Salyan, Zəngilan) bax əryən. – Bəhman ərgən oğlandı (Bərdə); – Əli illaf ərgən oluf (Zəngilan)
(Qax, Yardımlı) bax arxac. – Qoyun hini ərxəcə yığılmalı hələtdi (Qax)
(Qax) pendiri saxlamaq üçün hazırlanmış su
(Dərbənd, Quba) cır alça Ərikini əzmək (Salyan) – naz etmək, nazlanmaq. – Leyla ərikini əzə-əzə elə danışırdı ki, adamın zəhləsin tökürdü
(Ordubad) mayböcəyi
(Yardımlı) bax əringəc. – Ərincəg olma, dur işüy işdə
(Ağdam, Gədəbəy, Göyçay, Mingəçevir, Ucar) bax əringəc. – Ərincəyin biridi o, iş-zad görmür (Ağdam); – Ürəyüvə güllə dəysin ərincəx’ (Göyçay)
(Salyan, Yardımlı) tənbəllik. – Ədə, ərincəglig eləmə, dur get işüə (Salyan)
(Füzuli, İmişli, Kürdəmir, Salyan) tənbəl. – Yap əringəc adamsan sən, buyişi nəyşə qutarmırsan? (İmişli); – Qulı əringəc adamdu (Salyan); – Bı İmran y
(Mingəçevir) ərimək, əriməyə başlamaq. – Yağ ərinix’lənif
(Qazax, Tovuz) əriştə ilə hazırlanan xörək növü. – Ərişdəli də xörəx’di, ərişdəli düyüdən, bir də ətdən hazırlaner (Qazax)
(Şamaxı) təmizləmək
(Qazax) namusuna təcavüz etmək
(Yardımlı) təmizləmək. – Sudan zığ iyisi gələndə buləği əritdeydüg
ərkan kəsməx’: (Meğri) döymək, incitmək. – Prisdav bizə karrıca ərkan kəsdi
(Beyləqan) insafsız, rəhmsiz. – Sən laf ərkansızın birisən