əd. “Bəs” mənasında olub təəccüb bildirir, yaxud sualı gücləndirmək üçün işlənir. Bə, nə dedin? Bə, sən orada yox idinmi? – Bə, həkim soruşsa ki, niyə
Təkrardan ibarət olan mürəkkəb sözlərdə bitişdirici ünsür; məs.: adbaad, qapıbaqapı, qolbaqol, şəhərbəşəhər, kəndbəkənd və i
is. 1. Körpə uşaq, çağa. 2. Gəlincik, kukla
is. 1. Göz giləsinin ortasındakı qara dairəcik. [Səba] güzgüdə göz bəbəklərinin hərəkətini bir neçə kərə imtahandan keçirdi
is. [fars.] Məməli heyvanların yırtıcılar dəstəsinə mənsub pələngəoxşar heyvan. Vəhşi heyvanlardan Lənkəran sahəsində bəbir və respublikamızın meşələr
f. Qabarmaq, kəkələnmək, cürətlənmək; hücum etməyə hazırlanmaq
[fars.] Bəzi sözlərin əvvəlinə gətirildikdə mənfi mənada mürəkkəb sifət düzəldilir; məs.: bədrəng, bədsifət, bədheybət və s
sif. [fars.] 1. Pis, xarab, yaman. Bəd xasiyyət. Bəd iş. – Oğul bəd övlad olsa; Öldürər dərd atanı. (Bayatı)
is. [ər.] 1. köhn. Aşkarlıq, aydınlıq, əyanilik; dəlilə, sübuta ehtiyacı olmama. 2. Birdən-birə, fikirləşmədən söz söyləmə və bu cür söylənilən söz, ş
zərf [ər.] Birdən-birə, qabaqcadan düşünmədən, qabaqcadan hazırlaşmadan, fikirləşmədən. Bədahətən bir beyt söylədi
sif. [fars.] Pis səsli, çirkin səsli
[ər.] İncəsənətə, bədiiyyata aid olan. Bədaye teatrı
sif. [fars. bəd və ər. batin] Pisürəkli, qəlbi pis, pisniyyətli; paxıl, kinli. Bədbatin adam. – Var fəqət bəzi şeyxi-bədbatin; Zahiri-halı xoş, ürək x
sif. [fars. bəd və ər. bəxt] Talesiz, bəxtsiz, taleyi pis, uğursuz. Bədbəxt adam. Bədbəxt hadisə. – [Qətibə:] Ailəmizə üz verən böyük və bədbəxt faciə
zərf [fars.] Bəxtsizcəsinə, talesizcəsinə, uğursuzcasına. Neçin arif yaşar dünyada bədbəxtanə, bilməm ki
dan. bax bədbəxtlik
is. Talesizlik, bəxtsizlik; fəlakət, müsibət, uğursuzluq. Bədbəxtlik üz vermək. – [Arşak:] …İndi isə vaxtımı iyirmi nəfər yetimlə keçirib, gələcək bəd
sif. [fars. bəd, bi və ər. hesab] dan. Tamamilə haqsız, doğru olmayan. Yoldaşı verdi cavab: “Danışma bədbihesab”
is. Tamamilə haqsızlıq, ədalətsizlik, insafsızlıq. [İsmayıl bəy:] Doğrudan, mahalda bədbihesablıq o qədər artıbdır ki, əhalinin naləsi asimanə bülənd
sif. [fars.] Həyatda hər şeyi pis görən, hər şeyə ümidsiz baxan, gələcəyə inanmayan. Bədbin adam. – Nədənsə indi hər şey və hər kiçik təsadüf məni bəd
“Bədbinləşdirmək”dən f.is
f. Bədbin etmək, bədbin olmasına səbəb olmaq, həyatdan küsdürmək
“Bədbinləşmək”dən f.is
f. Bədbin olmaq, həyatdan küsmək. Günəş də bunu görüb ümidini kəsir, bədbinləşir, bəxtinə lənət oxuyurdu
is. Bədbin adamın əhvaliruhiyyəsi; ümidsizlik, gələcəyə inamsızlıq, düşkün əhvali-ruhiyyə
sif. [fars.] Pisiyli, pisqoxulu. Zəqqum ağacının hər şaxəsində yetişmiş min cür meyvələri var ki, hamısı acı, bədbuy və şeytan başına oxşayırlar
sif. [fars. bəd və ər. cins] bax bədəs(i)l. Bədnəzər qonşudan, bədcins yoldaşdan; Qədir bilənlərin iti yaxşıdır
bax bədəsillik
is. [fars. bəd və ər. dua] din. Qarğış, nifrin, lənət… [Şeyx Nəsrulla:] Cəhənnəm ol! Vallahi, elə bəddua elərəm ki, yer ilə yeksan olarsan! C
bədəbəd eləmək dan. – sözündən qaçmaq, əhdindən qaçmaq
zərf dan. Pis ayaqda, bərk ayaqda, vəziyyət çətinə düşdükdə, çıxılmaz vəziyyətə düşdükdə, əlac kəsildikdə
is. və sif. [fars. bəd və ər. əfkar] Sui-qəsdçi, cinayətkar, cani. [Çopurov:] Kəlbalı naməlum bədəfkar tərəfindən qəflətən vurulmuşdur
is. Cinayətkarlıq, suiqəsdçilik, quldurluq, cinayət. Bu mahalda baş verən cinayət və bədəfkarlıqlarda məzkurların dəsti var… Mir Cəlal
sif. [fars. bəd və ər. əhval] Əhvalı pis, halı pis, halı pozğun
sif. [fars. bəd və ər. əxlaq] 1. Əxlaqı pis, əxlaqı pozğun, əxlaqsız. 2. Pis xasiyyətli, tünd xasiyyətli
is. Əxlaqı pislik
is. [ər.] köhn. 1. Bir şeyin yerini tutan və ya tuta bilən, bir şeyi əvəz edə bilən şey. Can cövhərinə bədəldir övlad; Övlad qoyan qoyar həmin ad
sif. və is. [fars. bəd və ər. əməl] 1. Pis işlərlə məşğul olan, pis iş görən; əxlaqsız. Görəsən hansı bədəməllərin oduna yanırıq? C
is. [ər.] İnsan və ya heyvanın vücudu; gövdə. Bədən üzvləri. İri bədən. Sağlam bədən. Ağ bədən. – [Gülpəri:] Yazığı o qədər döyübdür ki, bədənində sağ
is. məh. Qısa qadın arxalığı
sif. dan. Zahiri görünüş, yaxud bədən quruluşu cəhətdən pis, eybəcər, yaraşıqsız, biçimsiz, iyrənc, bədləkər
mücər. dan. Eybəcərlik, yaraşıqsızlıq, biçimsizlik, çirkinlik, görkəmsizlik
sif. [fars.] Bədən quruluşu düzgün olmayan, bədəninin hissələri arasında tənasüb olmayan; yöndəmsiz
sif. [ər. bədən və fars. nüma] Adətən bədənnüma ayna (güzgü) şəklində işlənir – başdan-ayağa bütün bədəni göstərən böyük güzgü
sif. və is. [fars. bəd və ər. əsl] köhn. Əsli pis, zatı pis, mayası pis; əsilsiz, nəcabətsiz (bəzən söyüş mənasında işlənir)
is. Əsilsizlik, nanəciblik, nacinslik
sif. [ər.] Köçəri, çöllü. Bədəvi ərəb