Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • VUÁL

    is. [fr.] 1. Nazik daraqlanmış yun, pambıq, yaxud ipək sapdan hazırlanan hamar, şəffaf parça. 2. Örtük, örpək

    Tam oxu »
  • VULKÁN₁

    [lat.] Təpəsindəki deşikdən od, qaz püskürən konusşəkilli dağ; yanar dağ. Palçıq vulkanı. Sönmüş vulkan

    Tam oxu »
  • VULKÁN₂

    is. [lat.] Qədim Roma mifologiyasında od allahı

    Tam oxu »
  • VULKANİ́K

    sif. Vulkandan əmələ gələn, vulkan nəticəsində baş verən, vulkanizm hadisəsi ilə əlaqədar olan. Vulkanik hadisələr

    Tam oxu »
  • VULKANİZÁSİYA

    [lat.] xüs. 1. Materiala daha artıq möhkəmlik vermək üçün kauçuku və quttaperçanı əsasən qaynar halda işləmə üsulu

    Tam oxu »
  • VULKANİZÁTOR

    [lat.] xüs. Avtomobil, velosiped və s. şinlərini və ümumiyyətlə, kauçukdan qayrılmış şeyləri vulkanizasiya üsulu ilə təmir etmək üçün cihaz

    Tam oxu »
  • VULKANİ́ZM

    [lat.] Yer kürəsinin dərinliklərindən qalxan ərgin silikat kütləsinin (maqmanın) hərəkəti ilə əlaqədar olan hadisələrin məcmusu

    Tam oxu »
  • VULQÁR

    sif. [əsli lat.] 1. Həddən artıq sadələşdirilərək (bəsitləşdirilərək) təhrif edilmiş; bayağı, qaba. □ Vulqar materializm – XIX əsrin 50-60-cı illərind

    Tam oxu »
  • VULQARCASINA

    zərf Bayağı surətdə, qaba şəkildə

    Tam oxu »
  • VULQARİ́ZM

    [lat.] dilç. Ədəbi dil normalarına zidd olan qaba (qeyri-ədəbi) söz və ya ifadə

    Tam oxu »
  • VULQARLAŞDIRAN

    sif. Bayağılaşdıran, qabalaşdıran; bir məsələnin, fikrin mənasını təhrif olunacaq dərəcədə sadələşdirən

    Tam oxu »
  • VULQARLAŞDIRICI

    sif. Bayağılaşdıran, qabalaşdıran; bir məsələnin, fikrin mənasını təhrif olunacaq dərəcədə sadələşdirən

    Tam oxu »
  • VULQARLAŞDIRILMA

    “Vulqarlaşdırılmaq” dan f.is

    Tam oxu »
  • VULQARLAŞDIRILMAQ

    məch. Bayağılaşdırılmaq, qabalaşdırılmaq, mənası təhrif olunacaq dərəcədə sadələşdirilmək

    Tam oxu »
  • VULQARLAŞDIRMAQ

    f.sif. Bayağılaşdırılmış, qabalaşdırılmış, mənası təhrif olunacaq dərəcədə sadələşdirilmiş

    Tam oxu »
  • VULQARLAŞMA

    “Vulqarlaşdırmaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • VULQARLAŞMAQ

    f. Bayağılaşmaq, qabalaşmaq

    Tam oxu »
  • VULQARLIQ

    is. Vulqar şeyin halı; bayağılıq, qabalıq

    Tam oxu »
  • VUR-TUT

    Cəmi, hamısı, ancaq, var-yox. [Şaqqulu:] Vur-tut səkkiz manat pul var idi. C.Cabbarlı. [Baxış oğlu Həsənin] anası isə gözünün yaşını töküb, vur-tut bi

    Tam oxu »
  • VURAĞAN

    sif. 1. Buynuzla, yaxud təpiklə vurmaq xasiyyəti olan. Vurağan inək. Vurağan keçi. Vurağan at. 2. Sancan

    Tam oxu »
  • VURAĞANLIQ

    is. Vurağan heyvanın xasiyyəti

    Tam oxu »
  • VURAN₁

    is. riyaz. Vurma əməlində: vurma hasilini almaq üçün bir ədədin digər ədədə neçə dəfə vurulduğunu göstərən ədəd

    Tam oxu »
  • VURAN₂

    f.sif. bax vurağan 1-ci mənada. Vuran öküzə Allah buynuz verməz. (Ata. sözü)

    Tam oxu »
  • VURÇATLASIN

    is. dan. Qarmaqarışıqlıq, ara qızışma, mərəkə, səs-küy; dava-vuruşma (adətən bir işin, hadisənin qızışdığını, ən qızğın çağını bildirir)

    Tam oxu »
  • VURDURMA

    “Vurdurmaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • VURDURMAQ

    “Vurmaq”dan icb

    Tam oxu »
  • VURĞU₁

    is. 1. Vuruş, zərbə. Yan alan gəmilərin vurğusundan qorumaq üçün əsasın qabaq hissəsində xüsusi qoruyucu qoyulur

    Tam oxu »
  • VURĞU₂

    is. qram. Kəlmədə müəyyən səsin (səslinin) ucalması və bunun üçün o səsin və ya hərfin üzərinə qoyulan işarə

    Tam oxu »
  • VURĞULU

    sif. dilç. Üzərində vurğu (vurğu işarəsi) olan. Vurğulu hərf

    Tam oxu »
  • VURĞUN

    sif. 1. Vurulmuş, aşiq olmuş, həddindən artıq sevən; məftun. Zəfər sözünün də vurğunuyam mən; Günəşdən ucadır onun bayrağı! S

    Tam oxu »
  • VURĞUSUZ

    sif. dilç. Vurğusu olmayan. Vurğusuz heca

    Tam oxu »
  • VURĞUSUZLUQ

    is. dilç. Vurğu olmaması

    Tam oxu »
  • VURHARAY

    is. dan. Səs-küy, qalmaqal, vurçatlasın

    Tam oxu »
  • VURHAVUR

    1. is. Dava, vuruşma, dalaşma, qarmaqarışıqlıq, səs-küy, qalmaqal. Kazım gülərək dedi: – Ay Allahqulu, yaxşı ki, yaxamızı bu vurhavurdan qurtardıq

    Tam oxu »
  • VURHAY

    is. dan. Səs-küy, qalmaqal, vurçatlasın

    Tam oxu »
  • VURMA

    1. “Vurmaq”dan f.is. 2. riyaz. Hasil almaq üçün bir ədədin başqa bir ədədə, yaxud öz-özünə vurulması

    Tam oxu »
  • VURMAQ

    f. 1. Əli ilə və ya əldə tutulan bir şeylə çırpmaq, zərbə endirmək. Ağacla vurmaq. Şillə vurmaq. Qamçı ilə vurmaq

    Tam oxu »
  • VURNUXMA

    1. “Vurnuxmaq”dan f.is. 2. is. Təlaş, təşviş, həyəcan, çaxnaşma. □ Canına vurnuxma salmaq – qorxuya salmaq

    Tam oxu »
  • VURNUXMAQ

    f. 1. Boş-boşuna o tərəf-bu tərəfə getmək; qurdalanmaq, yerində hərəkət etmək, boş-boşuna daim hərəkətdə olmaq, əlləşmək, çalışıb-çapalamaq

    Tam oxu »
  • VURUB-YIXAN

    sif. Azğın, qudurğan; şuluqçu, dəcəl, zərər verən (bəzən qoçaq, qorxmaz mənasında da işlənir). Teymur ağa həm məşhur kefçi, həm də nüfuzlu və vurub-yı

    Tam oxu »
  • VURUQ

    is. riyaz. Vurma əməlində: iki və ikidən çox bir-birinə vurulan ədədlərdən biri

    Tam oxu »
  • VURULAN

    is. riyaz. Hesabda: tam ədədlərin vurulmasında eyni toplanan kimi təkrar edilən ədəd

    Tam oxu »
  • VURULMA₁

    “Vurulmaq1”dan f.is

    Tam oxu »
  • VURULMA₂

    “Vurulmaq2”dan f.is

    Tam oxu »
  • VURULMAQ₁

    məch. 1. Zərbə endirilmək. Ağac ilə vurulmaq. // Döyülmək, kötəklənmək. 2. Çalınmaq, qaxılmaq, soxulmaq

    Tam oxu »
  • VURULMAQ₂

    f. Bənd olmaq, aşiq olmaq, məftun olmaq, həddindən artıq sevmək. Qazamat qulluqçularından birisi Həcərə vurulur

    Tam oxu »
  • VURUM

    is. Sərrast vurma. Ağalıq verimlədir, igidlik vurumla. (Ata. sözü)

    Tam oxu »
  • VURUŞ

    is. 1. Vuruşma; dava, müharibə, döyüş. Qılınc vuruşundan, güllə səsindən; Yuvadakı quşlar uçhauç oldu

    Tam oxu »
  • VURUŞAN

    f.sif. Döyüşən, savaşan, dalaşan, çarpışan, dava edən. Düşmənlə vuruşan qoşun. // İs. mənasında. Vuruşanları aralamaq

    Tam oxu »
  • VURUŞDURMA

    “Vuruşdurmaq”dan f.is

    Tam oxu »