Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • ÇƏHRAYI

    sif. Açıq-qırmızı, qızılgül rəngli. Çəhrayı parça. Çəhrayı paltar. Çəhrayı qərənfil. – Qızın çəhrayı üzü pul kimi qızardı

    Tam oxu »
  • ÇƏHRAYILAŞDIRMA

    “Çəhrayılaşdırmaq” dan f.is

    Tam oxu »
  • ÇƏHRAYILAŞDIRMAQ

    f. Çəhrayı rəngi vermək, açıq-qırmızı rəngdə etmək

    Tam oxu »
  • ÇƏHRAYILAŞMA

    “Çəhrayılaşmaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • ÇƏHRAYILAŞMAQ

    f. Çəhrayı olmaq, açıq-qırmızı olmaq

    Tam oxu »
  • ÇƏHRAYILIQ

    is. Çəhrayı rəngdə olan şeyin halı. [Güllünün] yanaqlarında … yanar bir çəhrayılıq vardı. B.Bayramov

    Tam oxu »
  • ÇƏHRAYISİFƏT

    sif. Üzü, çöhrəsi çəhrayı olan. Çəhrayısifət, ucaboy qızın üzü əvvəlcə qıpqırmızı, bir an belə keçməmiş isə xal-xal oldu

    Tam oxu »
  • ÇƏHRAYISİFƏTLİ

    sif. Üzü, çöhrəsi çəhrayı olan. Çəhrayısifət, ucaboy qızın üzü əvvəlcə qıpqırmızı, bir an belə keçməmiş isə xal-xal oldu

    Tam oxu »
  • ÇƏK-ÇEVİR

    is. dan. Mübahisə, danışıq. Qərəz, uzun çək-çevirdən sonra Alı kişi bu ustanı da razı elədi. “Koroğlu”

    Tam oxu »
  • ÇƏKDİRMƏ

    “Çəkdirmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • ÇƏKDİRMƏK

    1. “Çəkmək”dən icb. Düyünü tərəzidə çəkdirmək. Divar çəkdirmək. Şəkil çəkdirmək. Rəng çəkdirmək. – Atan sənin şəklini istəyir məndən, bala; Sabah totu

    Tam oxu »
  • ÇƏKƏLƏK

    is. Yüngül ev ayaqqabısı, şapşap. …[Lətifə] rəngbərəng parçadan tikilmiş ev çəkələyində səssiz addımlarla otağında gəzinir

    Tam oxu »
  • ÇƏKİ

    is. 1. Bir şeyin tərəzidə çəkilməklə müəyyənləşdirilən ağırlığı; vəzn. Taxılın çəkisi. □ Çəki daşı – şeyləri çəkmək üçün ağırlıq ölçüsü kimi işlədilən

    Tam oxu »
  • ÇƏKİ₂

    is. Parça, dəri və s. üzərində rəngbərəng saplarla işlənmiş bəzək: naxış; tikmə. Nuxa çəkiləri Azərbaycanda şöhrət tapmışdır

    Tam oxu »
  • ÇƏKİ₃

    bax çəkibalığı. Çıxardıq dənizə alaqaranlıq; Xəşəmin, çəkinin olmazdı sayı. N.Xəzri

    Tam oxu »
  • ÇƏKİBALIĞI

    is. zool. Bədəni yoğun, quyruq hissəsi nazik, uzun, pullu balıq: çəki

    Tam oxu »
  • ÇƏKİC

    is. 1. Mıx vurmaq, metal döymək və b. bu kimi işlərdə işlədilən metal və ya taxta dəstəyə keçirilmiş müxtəlif formalı metal alət; toxmaq

    Tam oxu »
  • ÇƏKİCLİ

    sif. 1. Əlində çəkic olan, çəkiclə işləyən. Maşının arxasınca üzlərinin xətləri seçilməyən, yaxaları açıq, əlləri çəkicli adamlar gəlir

    Tam oxu »
  • ÇƏKİK

    sif. Bir yana doğru çəkilmiş, dartılmış kimi olan. Afəridə xanım çəkik gərdənini oynadıb otağa gedəndə Səlim gördü ki, tacirin gözləri işıqlanıb

    Tam oxu »
  • ÇƏKİL

    is. 1. bot. Əsasən yarpağı baramaqurduna yedirilmək üçün əkilən tut ağacı növü. [Aqronom:] Beş ildə verdiyiniz məlumata görə on altı min çəkil, altı h

    Tam oxu »
  • ÇƏKİLİ

    sif. Üzərində çəkisi olan; tikməli (bax çəki2). [Evin kişisinin] qırxılmış başında paxlava çəkili ağ araqçın, əynində qara şaldan belibüzməli don … va

    Tam oxu »
  • ÇƏKİLİŞ

    is. Çəkilmək işi; çəkilmə. Yol çəkilişi. Elektrik xətti çəkilişi

    Tam oxu »
  • ÇƏKİLLİK

    is. Çoxlu çəkil əkilmiş sahə, çəkil bağı. Çəkilliyi sulamaq. – Yayın cırcıramalı günlərindən birində Səltənətlə Cəmil kəndin qırağındakı çəkillikdə gö

    Tam oxu »
  • ÇƏKİLMƏ

    1. “Çəkilmək”dən f.is. 2. is. coğr. Dəniz suyu səviyyəsinin vaxtaşırı olaraq enməsi, düşməsi, geriləməsi

    Tam oxu »
  • ÇƏKİLMƏK

    1. “Çəkmək”dən (1-3, 5-8, 10-13, 15, 18-21, 23-27 və 30-cu mənalarda) məch. 2. f. Durduğu, dayandığı yerdən başqa bir şeyin yanına, yaxud başqa bir tə

    Tam oxu »
  • ÇƏKİM

    is. 1. Çəkmək işi; çəkmə. 2. Rəqəmlərlə: – bir çəkim – bir dəfə çəkməyə, işlədilməyə, bir dəfəliyə kifayət edəcək miqdar

    Tam oxu »
  • ÇƏKİNDİRMƏ

    “Çəkindirmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • ÇƏKİNDİRMƏK

    f. Qəbahətli, pis bir işdən saqındırmaq, saxlamaq, qaytarmaq. [Sevinc:] Buraxılan bir səhv insanı həmişə yanlış işlərdən çəkindirir

    Tam oxu »
  • ÇƏKİNƏ-ÇƏKİNƏ

    zərf Ehtiyatla, qorxa-qorxa. Çəkinə-çəkinə danışmaq. – Xeyli sükutdan sonra özündən böyüklə danışırmış kimi çəkinə-çəkinə soruşdu: – Ağcanın dediyi ge

    Tam oxu »
  • ÇƏKİNGƏN

    sif. Hər şeydən çəkinən, qorxan, ürkən, ehtiyat edən; cəsarətsiz

    Tam oxu »
  • ÇƏKİNGƏNLİK

    is. Çəkingən adamın xasiyyəti

    Tam oxu »
  • ÇƏKİNMƏ

    “Çəkinmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • ÇƏKİNMƏDƏN

    zərf 1. Qorxmadan, ehtiyat etmədən, sərbəst surətdə. Çəkinmədən fikrini söyləyə bilərsən. [Güləsərlə Salatın] elə uşaqlıqdan Kürdə yan-yana çimir, bir

    Tam oxu »
  • ÇƏKİNMƏK

    f. 1. Hər hansı bir səbəbə görə bir şeyi etməyə əli getməmək. [Pərzad:] Səndən [Bayramdan] çəkinirəm

    Tam oxu »
  • ÇƏKİNMƏZ

    sif. Heç bir şeydən çəkinməyən, qorxmayan, ehtiyat etməyən

    Tam oxu »
  • ÇƏKİNTİ

    is. Papiros, siqaret kötüyü (qırıntısı)

    Tam oxu »
  • ÇƏKİSİZ

    1. sif. Çəkisi, ağırlığı olmayan. Çəkisiz qız. 2. zərf Tərəzidə çəkmədən, çəkisini müəyyən etmədən. Qarpızı çəkisiz satmaq

    Tam oxu »
  • ÇƏKİSİZLİK

    is. xüs. Yerin cazibə qüvvəsinin təsir etmədiyi şəraitdə cismin çəkisinin (ağırlığının) hiss olunmadığı vəziyyət, hal

    Tam oxu »
  • ÇƏKİŞDİRMƏ

    “Çəkişdirmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • ÇƏKİŞDİRMƏK

    1. f. Əlləşdirmək, dartışdırmaq, yavaşca dartmaq. Saçını çəkişdirmək. – Tahir xallı atı quzu kimi oxşayıb sevdi, onun yalmanını çəkişdirdi

    Tam oxu »
  • ÇƏKİŞMƏ

    1. “Çəkişmək”dən f.is. 2. Mübahisə, münaqişə, dava, qalmaqal. Qoşulmaq istəmirdim mən bu çəkişmələrə; Ancaq çox nahaq yerə! B

    Tam oxu »
  • ÇƏKİŞMƏK

    qarş. 1. Mübarizə etmək, çarpışmaq. Çəkişməsən bərkiməzsən. (Ata. sözü). Çox adam [İslamdan] çəkinər, onunla çəkişmək istəməzdi

    Tam oxu »
  • ÇƏKMƏ

    1. “Çəkmək”dən f.is. 2. bax botinka. // Ümumiyyətlə, ayaqqabı. Gəzən adamlar [Dəmirovun] uzunboğaz çəkmələrinə, boz şinelinə diqqət yetirirdilər

    Tam oxu »
  • ÇƏKMƏCƏ

    is. Yeşik, siyirmə (stol və s.-də). [Ağaverdi] vaxtilə əlindəki vərəqələrin nömrələrini qarşısında oturduğu masanın çəkməcəsinin alt tərəfinə yazmış(d

    Tam oxu »
  • ÇƏKMƏÇİ

    is. Ayaqqabı tikmək və təmir etməklə məşğul olan adam. Çəkməçilər önündə döşlük, əldə çərməki, ayaqyalın çıxmışdılar

    Tam oxu »
  • ÇƏKMƏÇİLİK

    is. Çəkməçinin sənəti, ayaqqabı tikmək və təmir etməklə məşğul olma

    Tam oxu »
  • ÇƏKMƏK

    f. 1. Bir şeyi tutub özünə və ya başqa bir tərəfə dartmaq. İpi çəkmək. 2. Özünə tərəf çəkərək açmaq. Yazı stolunun yeşiyini çəkmək

    Tam oxu »
  • ÇƏKMƏLİ

    sif. Çəkmə geymiş, ayağında çəkmə olan. // Ayaqqabı geymiş, ayağında ayaqqabı olan. “Anasının balası, elə çalıb oxumazlar”

    Tam oxu »
  • ÇƏKMƏLİK

    sif. Çəkmə tikmək üçün yarayan, çəkmə tikmək üçün ayrılmış. Çəkməlik dəri

    Tam oxu »
  • ÇƏKMƏSİLƏN

    is. Ayaqqabı silmək və rəngləməklə məşğul olan adam. Çəkməsilən mənimlə öcəşməyə və məni ələ salmağa başlamışdı

    Tam oxu »