Həsrətindən zəfəranə dönsə ruyim, yox əcəb; Qoymuş hicranda məni, bir gülüzarım gəlməmiş.
Düşübdür xəyalım yarın ruyinə; Can quşu bənd olub zülfü muyinə.
Zülfün ki, tutub ruyunu, çox qorxuram ondan; Aləm toxunar bir-birinə zülmət olanda.
□ Ruyi-zəmin klas. – Yer üzü; dünya, aləm.
Bu şəhri-Qəzvində bir nəfər nabəkar peyda olubdur ki, cəmi-ruyi-zəmində ondan qətlə müstəhəq bir kimsənə tapılmaz.