TƏBƏƏ

is. [ ər. “tabe” söz. cəmi] Bir dövlətə tabe olan, onun vətəndaşı olan əhali, adam. İran təbəəsi.
[Qoca:] Hökmdar ilə təbəələr arasında sədlər çəkildi. Çəmənzəminli.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • TƏBƏƏ təbəə bax vətəndaş
TƏBƏDDÜLAT
TƏBƏƏLİK

Digər lüğətlərdə

зре́ло малоро́сска пригля́дность сосбори́ть терья́к трансантланти́ческий аффини́ровать засверка́ть зенкеро́вка колле́га прибы́ть прозыва́ть щети́нник хронология bag-house cooch demi- flank taxidermist yeasay беллетристика грог квершлаг миллиардерша мошенничать