1. Qoyunun, keçinin, dəvənin baharda qırxılan zərif və yumşaq yunu. Yunu, tükü və tiftiyi qoyundan, keçidən, dəvədən, atdan, inəkdən və s.
heyvanlardan alırlar. “”.
// Həmin yundan toxunmuş.
Camal əmi səliqə ilə … üç cüt yun, bir cüt tiftik əlcək, beş cüt yun corab, bir yun başlıq, dörd dənə əl dəsmalı yeşiyə qabladı.
Sol tərəfdəki ağ, bəzəkli uşaq [çarpayısının] toru cırıldadı, üstündəki tiftik adyal tərpəndi.
2. Əl silmək üçün ip, lif topası.
Əziz çəkici gətirdi və əllərini ucu cibindən bayıra çıxıb sallanmış yumşaq, çirkli tiftiklə sildi.