DÜBEYT

is. [ fars. dü və ər. beyt] ədəb.
1. İki beytdən ibarət olan lirik şeir forması.
2. Saz (aşıq) havalarından birinin adı. Dübeyt oxumaq.
– Aşığın çaldığı bir dübeyt dərhal onu mütəəssir edir. O. Sarıvəlli.

DÜBBİ-ƏSĞƏR
DÜBƏDÜ

Digər lüğətlərdə

аспекто́лог выхо́ливание германофи́л запя́тки посо́шный приплета́ться реве́рсор ску́пка холо́пишка ви́це-президе́нтский кавале́рия ка́шлянуть нэ́повский предло́г прого́ны свистану́ть чо́порно турлук хуса carbon black lithoglyph sloshed менторский миелит прикуривать