EYİBLİ

sif. Eybi, nöqsanı, çatışmazlığı, qüsuru olan; nöqsanlı, qüsurlu. Eyibli adam. Eyibli şey.
– Özün insaf elə əfkarına, ətvarına bax; İstəməzsən yazam, öz eyibli kirdarına bax. M.Ə.Sabir.
Gül-badamın çopuru dərin olsaydı da, üzünü eyibli etməzdi; çünki onun böyük, ala, uzun kirpikli gözləri üzündə tamam eybini örtürdü. N.Nərimanov.
Axı heç kəs başqalarını yanında eyibli (z.) görünmək istəmir. M.İbrahimov.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • EYİBLİ nöqsanlı — qüsurlu — qəbahətli
EYİBLƏNDİRMƏK
EYİBSİZ

Digər lüğətlərdə

а то ка́к же беспоря́дочно наду́льник отта́ивание пору́чицкий распа́рываться шестиство́льный ва́нты гидроте́хника граби́ловка забу́лькать мудрёное дело тунея́дствовать 'n bookcase delta waves desk sergeant hurley touch-watch антиисторизм включать малярик нетерпеливо пренебрежительность придел