Oyadır xəlqi əfğanım; Qara bəxtim oyanmazmı?
Hər qədər, kim artıq əfğan eylərəm, əfğan gəlir.
Firqətdə lazımdır aşiqə əfğan; Sakit olmaq gərək yarı görəndə.
Bir an səni görməyəndə, yarım; Əfğani yetirrəm asimanə. Heyran xanım. Bilmirəm bunca nədir ah ilə əfğanın sənin.
□ Əfğan etmək (eyləmək, qılmaq, çəkmək) klas. – fəğan etmək, fəryad etmək.
Bir neçə gün ol əsiri-hicran; Məktəbə gəlib qılırdı əfğan.
Mən Molla Vaqifəm, eylərəm əfğan; Gözlərim də yaş yerinə tökər qan.
Zakirəm, çəkirəm əfğan; Bülbül kimi şəbi-hicran.
Əfğanə gəlmək – bax əfğan etmək.
Gül camalın görüb düşsün torpağa; Bülbülü götürüb əfğanə gəlsin!
Bağ ara bülbüli-şeyda genə əfğanə gəlib.