ƏŞİRƏT

is. [ ər. ] Bir əsildən törəyib birlikdə yaşayan və köçəri (bədəvi) həyat sürən ailələr toplusu; qəbilə, oymaq. Əşirət dövrü. Ərəb əşirətləri. Əşirət şeyxi (ağası, bəyi). Əşirət halında yaşayan tayfalar.
– Bütün Azərbaycan xanları və əşirətlər öz atlısı ilə Marağaya və Savucbulaq ətrafına gəlmişdi. M.S.Ordubadi.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • ƏŞİRƏT əşirət bax qəbilə I
ƏŞİ
ƏŞK

Digər lüğətlərdə

задрена́жить лозунговый перебеси́ть по́иск преиму́ществовать распе́вно се́йнерный транссексуа́льный ки́сточка переме́тчик пересогласова́ть разы́скиваться роликоподши́пниковый фронти́спис disambiguate enneastyle homocline Nabal pliant self-respect бензоколонка одинёшенек отметка предвкусить созерцатель