FÖHŞ

is. [ ər. ] klas. Nalayiq söz, söyüş; ədəbə, tərbiyəyə və əxlaqa müğayir hərəkət, iş, əməl; əxlaqsızlıq.
Sarıköynəyin əri əsəbi bir halda föhş və söyüşlə mənim mənzilimə gəldi. S.Hüseyn.
□ Föhş vermək – söymək, nalayiq sözlər demək, ağzına gələni demək. [M.F. Axundzadə :] Avam əvvəl sənin nəsihətini anlamayacaq, sənə əziyyət edəcək, föhş verəcək. Ə.Haqverdiyev.
Zeynal bəy qorodovoyların qarasına söyləndikcə odlanıb, növbənöv föhşlər verməyə başladı. Çəmənzəminli.

FOYÉ
FÖHŞİYYAT

Digər lüğətlərdə

брако́вка бу́ер в кле́тках него́рдый обезвре́живание призрева́ться разночи́нство раски́нуться смяте́ние страхова́тель эне́ргия аракче́евский всё... дань диагно́стик пиано́ла проторённый Adam's-needle appetency atrophied betroth piedmont seedman slate-nail worrier