HÜLQUM

is. [ ər. ] anat. Həzm cihazının, ağız boşluğunu qida borusu ilə birləşdirən əzələ borusu. Pazaq Vəli təəccübdən yerində donub qaldı.
Boğazının nazik dərisini az qala deşib çıxan hülqumu tez-tez enib qalxdı. İ.Məlikzadə.

// Ümumiyyətlə, boğaz mənasında da işlədilir.
◊ Hülqumu qurumaq – bərk qorxmaq, qorxudan özünü itirmək.
Hülqumundan yapışmaq – boğazından yapışmaq, hülqumlamaq.
Hülqumundan keçirmək – bax həzm-rabedən keçirmək (“həzm”də).
Hülqumunu üzmək – öldürmək.
[Əsgər:] Tapaq, birdəfəlik onun hülqumunu üzək. Ə.Əbülhəsən.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • HÜLQUM hülqum bax boğaz I
HÜQUQŞÜNASLIQ
HÜLQUMLAMA

Digər lüğətlərdə

буквое́дство магнетро́н начека́нивание отжи́мка самовзрыва́ться сопротивля́емость вку́сно вя́леный консисте́нтный ма́нка на слух невменя́емый по́лочка сызде́тства кирчажливый Baconian decollation privately tracking watch meeting white line взгромоздиться громоподобный непроводник цикада