XÜRUC

is. [ ər. ] klas. Çıxma, bayıra çıxma.
□ Xüruc etmək – çıxmaq.
… o İskəndər Rumi idi ki, Məqduniyyə adlı ufaq bir ölkədən xüruc eləmişdi və gəlmişdi Əcəm ölkəsindəki bütün atəşgədələri dağıtmışdı… Ə.Məmmədxanlı.

// Zühur etmə, zahir olma, ortaya çıxma.
[Axund:] Yəqin dünyanın axırı və Dəccalın xürucu yaxınlaşıb. Ə.Haqverdiyev.

XÜRRƏM
XÜSUS

Digər lüğətlərdə

безальтернати́вный досве́рливать звуково́й индиффере́нтно пасса́тный подволо́чься потя́вкивать скрю́читься фибробла́ст флю́сный эпо́нж гадли́вый доса́дно лесни́чество похлеба́ть самовозобновле́ние самопрославле́нье arena centavo cogger condominium permutable reconstitution spacewoman керамика