İQTİZA

is. [ ər. ] klas. Lüzum, lazım olma, zəruriyyət, vaciblik.
// Ehtiyac, hacət.
Hala məgər iqtizayi-dövran; Oldur ki, ola o gənc pünhan. Füzuli.

□ İqtiza etmək1) tələb etmək, lüzumlu etmək, vacib etmək, ehtiyac doğurmaq.
Aciz, yazıq bəşərlərə rəhm etməyən qəza; Səndən məni ayırmağı da etmiş iqtiza. A.Səhhət;

2) müsaidə etmək, imkan vermək.
Əgər onların gündüzləri vaxtları iqtiza etmir, bəs axşamlar niyə təşrif gətirmirlər? C.Məmmədquluzadə.

İqtizasına görə – bax iqtizasınca.
İQTİSADİYYATÇI
İQTİZASINCA

Digər lüğətlərdə

голубо́к грусти́нка каска́д нагото́вить оттопи́ть пединститу́т поде́лочка ске́птик энзи́мы пикета́ж тоню́сенький чох agoraphobe comic relief magnetic tape recorder perfectionism prexy reverend screen character дульце налиновать отвал отпотеть фамильярность энклитический