İRADƏT

[ ər. ] klas. Arzu, istək, könüldən gələn razılıq. Öz iradəti ilə (öz razılığı ilə).
– Hüsn afəti-eşq olub dəmadəm; Gəldikcə iradət oldu möhkəm. Füzuli.
Durmuşam eyni iradətlə yenə; Baxıram kuyinə həsrətlə yenə. M.Ə.Sabir.
[Mirzə Bəylər:] Bir az məhəbbətə sədaqətim var; Şövq ilə həvəsə iradətim var. Aşıq Ələsgər.

İRADƏSİZLİK
İRADİ

Digər lüğətlərdə

диспансе́рный ископа́емое низлете́ть окле́йка охло́пье планови́к просто́рность рассучи́ть таба́чница дистилли́роваться пантомими́ческий побрати́мство ску́пщица служе́ние пухта animadversion dog-Latin quiddity soft option thatch-palm toluene бек бокс заточный сто-