KƏBİNLİ

sif. Kəbini olan; qanuni.
[Səkinə xanım:] [Zeynəb] qardaşıma kəbinli arvad deyil idi ki, irs apara. M.F.Axundzadə.
[Bahadır:] A kişi, nə deyirsən? Kəbinli qızı da qaçırmaq olurmu? N.Nərimanov.
…Zeynəb, Allaha şükür, dul övrətdi, heç kəbinli də deyil. C.Məmmədquluzadə.

KƏBİN
KƏBİNLİLİK

Digər lüğətlərdə

афродизиа́ки гюйс е́здиться карма́нщица остально́й парово́зик сы́щик форси́рованный чудотво́рство шпа́тель оспори́мый прова́ливай распсихова́ться ре́гентский тетра... черес afterheat calcination factionalism outpass rampike sherry cobbler Topeka вешаться частичка