KÜBAR

[ ər. ] sif.is.
1. Əsilzadə, aristokrat.
Mən zəngin və kübar ailələrdən çıxan qızların birisini də ağıllı görmədim. M.S.Ordubadi.
Burada Tehranın bütün kübar ailələrindən cavan kişi və qadınlara, oğlan və qızlara rast gəlmək mümkün idi… M.İbrahimov.
Şeir gəzdi dilləri, gəlib çatdı saraya; Aldı yaltaq kübarlar Zülfüqarı araya. B.Vahabzadə.

2. köhn. İncə zövqlü, incə təbiətli və davranışlı adam haqqında.
3. Özünü kütlədən ayıran, başqalarına xor baxan: təkəbbürlü, mütəkəbbir adam haqqında.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • KÜBAR kübar bax zadəgan
  • KÜBAR ad-san — nəciblik — əsillik
  • KÜBAR əsilzadə — aristokrat
KÜBARANƏ

Digər lüğətlərdə

дегуста́ция запорхну́ть нави́снуть неми́лостивец подря́сник пораспрода́ть приса́дник скоти́ний сре́дственно бедуи́ны вене́чный головотя́п нападать нарва́ть неосталини́зм хлеботорго́вец шестипа́лость Лыбедь choree Esculapius late blight беженец возгонка паллиативный погребец